Καλύβα με καλύβα, σπίτι με σπίτι!

Πρώτη καταχώρηση: 27/04/2015 - 09:00

Τελευταία δημοσίευση: 17:00Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

    Ήταν 27 Απρίλη 1941, σαν σήμερα, όταν τα γερμανικά  στρατιωτικά τμήματαμπαίνουν στην Αθήνα. Ο λαός «υποδέχεται» τους ναζί κατακτητές παραμένοντας  ερμητικά κλεισμένος στα σπίτια του. Η πρωτεύουσα είναι μια έρημη πόλη.

    Τρεις μέρες πριν πέσει η Αθήνα στα χέρια των Γερμανών και επιβληθεί στη χώρα η στυγνή τριπλή (γερμανική, ιταλική, βουλγάρικη) κατοχή, ο Τσολάκογλουείχε υπογράψει στη Θεσσαλονίκη το οριστικό πρωτόκολλο της συνθηκολόγησης. Οι Γερμανοί εκτιμώντας τον «πατριωτισμό» του τον διόρισαν πρώτο «πρωθυπουργό» της κατεχόμενης Ελλάδας.

    Μια μέρα νωρίτερα από την συνθηκολόγηση Τσολάκογλου οι «κεφαλές του έθνους» είχαν φροντίσει να… λακίσουν. Ο βασιλιάς και η κυβέρνηση έφυγαν αρχικά για την Κρήτη, αφήνοντας οπισθοφυλακή τον υφυπουργό Ασφαλείας του μεταξικού καθεστώτος και κατοπινό βουλευτή της ΕΡΕ, τον διαβόητο Κ. Μανιαδάκη.

    Βασική φροντίδα του Μανιαδάκη ήταν να παραδοθούν δέσμιοι στους Γερμανούς οι 2.000 περίπου φυλακισμένοι και εξόριστοι αγωνιστές, κυρίως κομμουνιστές, πουαπό τα κάτεργα της δικτατορίας της 4^ης Αυγούστου περνούσαν (από… τα ελληνικά χέρια) στα χέρια της Γκεστάπο.

    Η είσοδος των Γερμανών συνοδεύεται από τον απόλυτο εξευτελισμό του προπολεμικού αστικού πολιτικού κόσμου. Ένα μέρος του επέλεξε την ανοιχτήσυνεργασία με τους κατακτητές. Ένα δεύτερο παρέμεινε στην Ελλάδααπέχοντας από τον αγώνα προσβλέποντας σε μελλοντικές εξελίξεις. Ένα άλλο, συμμαχικό της Βρετανίας, που ανέλαβε να διεξάγει αντικατοχική δράση δεν παρέλειψε να έχει στην πλειοψηφία του σχέσεις και με τους κατακτητές. Ο κύριος, δε, όγκος, μαζί με το Παλάτι, διέφυγε στο εξωτερικό αρπάζοντας μαζί του και τις τεράστιες ποσότητες των κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό…  

    Η φυγή τους αποτελεί εκδήλωση παροιμιώδους… λεβεντιάς και «εθνικού φρονήματος»: Ανήμερα της συνθηκολόγησης ο Βασιλιάς Γεώργιος με τον πρωθυπουργό Εμμ. Τσουδερό, τον πρίγκιπα Πέτρο και τον Άγγλο πρεσβευτή σερ Μάικλ Πάλαιρετ εγκατέλειψαν την Ελλάδα μ' ένα υδροπλάνο «Σάντερλαντ». Προηγήθηκε το ζεύγος των διαδόχων Παύλος και Φρειδερίκη, ενώ τη νύχτα 22 προς 23 Απριλίου με τα αντιτορπιλικά «Β. Ολγα», «Πάνθηρ» και «Ιέραξ» αναχώρησαν… άπαντες:

    Ο ναύαρχος Σακελλαρίου γράφει χαρακτηριστικά:

«(…)άπαντες οι υπουργοί, ο Διοικητής και ο Υποδιοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος και μερικοί κρατικοί επίσημοι και μη λειτουργοί, οι πλείστοι με τας οικογενείας των- γυναίκες, τέκνα, πενθερές, κουβερνάντες- και τας αποσκευάς των- μπαούλα, βαλίτσες και τουαλέτες, τσάντες με ρουχισμό, μερικοί με παιχνίδια των παιδιών των και κάποιοι με τα χρυσαφικά των. Ο Βασιλεύς και ο κ. Τσουδερός ανεχώρησαν αεροπορικώς περί τα ξημερώματα της 23ης Απριλίου, αφού αφήκαν και από μίαν προκήρυξιν προς τον Λαόν διά να του εξηγήσουν την προς την Κρήτην απομάκρυσίν των. Φαίνεται όμως ότι η θέα τοσούτον ασυνηθίστου διά πολεμικά πλοία φορτίου, και δη εν καιρώ πολέμου, εξηρέθισε τα πληρώματα εις τοιούτον βαθμόν, ώστε εις την Σούδαν εξεδηλώθη μικρά στάσις επί του "Βασίλισσα Ολγα", του προσωπικού απαιτήσαντος να μην επιβή κανείς πλέον. Αντιλαμβάνεται ο καθείς την ψυχολογία όλων αυτών των αξιωματικών, υπαξιωματικών και ναυτών που κανένας τους δεν εγνώριζε πού και πώς άφηναν τα σπίτια τους, όταν έβλεπαν ότι υπήρχαν προνομιούχοι Έλληνες και Ελληνίδες ή Ελληνόπουλα που μπορούσαν ανέτως να μεταφέρονται με τα πολύτιμα των υπαρχόντων των προς άλλας ασφαλείς κατευθύνσεις μέχρις ότου παρέλθει η συμφορά ή όταν έβλεπαν ότι η οικογένεια του Πρωθυπουργού της Ελλάδος συνωδεύετο και από το απαραίτητο σκυλάκι της, χωρίς τη συντροφιά του οποίου φαίνεται ότι δεν ήτο δυνατόν να σωθεί η Ελλάς»…

    Ανάλογη εικόνα με τον Σακελλαρίου δίνει και ο έφεδρος πλοίαρχος Ν. Δ. Πετρόπουλος, ο οποίος γράφει:

«Μου έκανε εντύπωσι και ένα άλλο θέαμα, που με επηρέασε κατά κάποιο ποσοστό για να μη φύγω από την Ελλάδα: Μεταξύ των Ελλήνων ιδιωτών επιβατών ήταν κι ένα ζευγάρι - όχι πρώτης νεότητος- που το συνόδευε η μητέρα της συζύγου. Η ηλικιωμένη πεθερά κρατούσε ένα βαλιτσάκι που, όπως επρόδιδαν οι μεταξύ των τριών τους κουβέντες, περιείχε τα τιμαλφή της οικογενείας. Χωρίς να θέλω με κατέλαβε αηδία από το γεγονός, ότι δε διαθέταμε τα πλοία για να σώσουμε έστω και λίγους στρατιώτες μας από τις χιτλερικές ορδές, αλλά καταλαμβανόταν η πολύτιμη χωρητικότης για να δοθεί ευκαιρία στα μπιζού και στα εξαντλημένα σαρκία της ευπόρου οικογενείας... να... συνεχίσουν και εκτός της Ελλάδος τον αγώνα κατά του κατακτητού!».

    Ταυτόχρονα με την κατοχή της χώρας και την φυγή των «προυχόντων» ξεκίνησε και η προπαγάνδα της υποταγής. Το μήνυμα του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου προς τον λαό ήταν να… κάτσει ήσυχος.

    Στις 29 Απρίλη 1941, δύο μέρες μετά την κατάληψη της Αθήνας η εφημερίδα«ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ», έγραφε στο κύριο θέμα της :

«Εντός εικοσιτετραώρων η κατάληψις της χώρας μας θα έχει συμπληρωθή. Έτσι η Ελλάς βγαίνει από τον πόλεμο - και βγαίνει οριστικώς από τον πόλεμον, καθ' ον τρόπον εβγήκαν όλαι σχεδόν αι χώραι της ηπειρωτικής Ευρώπης (…). Αυτό δεν το λέγομεν προς παρηγορίαν μας. Τα λέγομεν διά να τονίσωμεν τη βασικήν κατά τη γνώμην μας αλήθειαν που δεν πρέπει ποτέ να φεύγη από τα μάτια μας, ότι δηλαδή τα ελληνικά προβλήματα που εδημιουργήθησαν από της 27ης Απριλίου δεν ημπορούν να αντιμετωπισθούν παρά εις το πλαίσιο της Νέας Ευρωπαϊκής πραγματικότητος. Πρέπει να καταλάβουμε ότι εφεξής αποτελούμεν μέρος ενός εκτεταμένου ηπειρωτικού συνόλου του οποίου όλα τα τμήματα θα έχουν αναποφεύκτως κοινότητα κατευθύνσεων και προπαντός κοινότητα συμφερόντων, οικονομικών και άλλων. Αυτή η ηπειρωτική σύλληψις της υποστάσεώς μας πρέπει να αποτελέση το πλαίσιον μέσα εις το οποίον θα κινηθούμε. Η τύχη μας είναι εφεξής αρρήκτως συνδεδεμένη προς την τύχη της γηραιάς Ηπείρου της οποίας αποτελούμεν τη νοτιοανατολικήν εσχατιάν».

    Αντίστοιχο και το μήνυμα της εφημερίδας «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»:

«Ο αθηναϊκός λαός αντιμετωπίζει τα γεγονότα με σταθεράν πεποίθησιν ότι όλα βαίνουν προς το καλύτερον, ότι λήξαντος του πολέμου, διά την Ελλάδα τουλάχιστον, ανοίγεται η περίοδος της ειρήνης και της εντός των πλαισίων της ειρήνης αυτής παραγωγικής δραστηριότητος. Η θέλησις των Ελλήνων, όπως εντός του ειρηνικού πλαισίου, το οποίο εξασφαλίζει εις αυτούς ο τερματισμός του πολέμου, αναπτύξουν όλας των τας ικανότητας και όλας των τας πρωτοβουλίας, θα δώση ασφαλώς αφορμήν διά να εκδηλωθούν όλαι εκείναι αι κεκρυμμέναι αρεταί της φυλής μας, αι οποίαι είτε εξ αδιαφορίας, είτε εξ αισθημάτων ηλαττωμένης αλληλεγγύης δεν είχον ανέλθει εις την επιφάνειαν τους τελευταίους καιρούς. Αι γερμανικαί αρχαί εμφορούμεναι από τας φιλικωτέρας των διαθέσεων απέναντι του ελληνικού πληθυσμού, τας αρετάς και τα προτερήματα του οποίου δεν ήργησαν να γνωρίσουν, θα τον συντρέξουν -περί τούτου δεν υπάρχει αμφιβολία- εις πάσαν θετικήν και οικοδομητικήν του προσπάθειαν».

    Κόντρα στα κηρύγματα της υποταγής, στην προπαγάνδα της συνθηκολόγησης που διατεινόταν ότι η κατοχή σήμαινε το… τέλος του πολέμου και ότι οι Γερμανοί κατακτητές εμφορούντο από «τας φιλικωτέρας των διαθέσεων απέναντι του ελληνικού πληθυσμού», ο λαός μας ακολούθησε τον άλλο δρόμο.

    Ο λαός ακολούθησε το δικό του μεγαλειώδη δρόμο, τον αγώνα της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, όπως τον είχε περιγράψει ήδη από την έναρξη του ιμπεριαλιστικού πολέμου – μέσα από τα μπουντρούμια της Ασφάλειας – ο Νίκος Ζαχαριάδης στο ιστορικό του πρώτο γράμμα της 31 Οκτώβρη 1940:

«Προς το λαό της Ελλάδας

Ο φασισμός του Μουσσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι έλληνες παλαίβουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα (…)»

Και το γράμμα του Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ κατέληγε:

«Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση και από κάθε εκμετάλλευση, μ' ένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.

Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θάναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας».

    Ο λαός μας, αρνούμενος την καταχνιά της κατοχής που πλάκωσε τη χώρα τον Απρίλη του ’41, πιάνοντας το νήμα του ‘21, απειθαρχώντας στα κελεύσματα της συνθηκολόγησης, χωρίς να διαπραγματευτεί τίποτα από την τιμή και την Ιστορία του, τράβηξε το δρόμο του μεγαλείου και της θυσίας, όπως ακριβώς περιγραφόταν σε εκείνο το πανό του ΕΑΜ:

«Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»       

 email: mpog@enikos.gr    

Tags: ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Λύματα υποκρισίας και ... βαθύ γαλάζιο

Και κλάααμα οι αποικιοκράτες στη Μεσόγειο. Και να ξανά μανά οι συνάξεις για περισσότερα λεφτά και φρεγάτες και κανόνια και αστυνομίες της θάλασσας, ώστε να σωθούν τα θύματά τους απ' τη μοίρα που τους επιφύλαξαν. Δεν αντέχεται αυτή η υποκρισία. Ο φανφαρονισμός ενός εσμού «ηγετών», διαδόχων των αρχαίων και νεότερων κατακτητών της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, ξεπέρασε κάθε ιστορικό προηγούμενο. Αυτοί, οι πωλητές, οι τοκιστές και σουλατσαδόροι της βαρυχειμωνιάτικης άνοιξης, που τίναξε κάθε εξέλιξη στο Μαγκρέμπ (το βόρειο και ανατολικό μεσογειακό κομμάτι της αφρικανικής ηπείρου), αυτοί οι φονιάδες που με τα αεροπλάνα και τα πλοία τους βομβάρδισαν και ρήμαξαν κάθε εστία πολιτισμού στην ίδια του την κοιτίδα, τώρα στήνουν μεγαλόπρεπες κηδείες ναυαγών!

Τα παρατεταγμένα φέρετρα με νούμερα αντί ονόματα των πνιγμένων της απελπισίας, με πρωθυπουργάρες κοστουμαρισμένες να αποτίουν φόρο τιμής σ' αυτούς που οι ίδιοι δολοφόνησαν, είναι η επιτομή της χυδαιότητας και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας στο ξεκοιλιασμένο ευρωυπογάστριο του αλμυρού θανάτου.

Ερχομαι από το Συμβούλιο της Ευρώπης και την Επιτροπή Μετανάστευσης με την ίδια γεύση και οσμή του θανάτου που γύρισα απ' τη Ρουάντα πριν από είκοσι τόσα χρόνια. Τότε η ...διεθνής δυτική κοινότητα, οι δικτάτορες του «λευκού ανθρωπισμού» πούλαγαν τη δημοκρατία του τρόμου σε συσκευασία χολέρας, άταφων σκελετωμένων απ' την πείνα χιλιάδων γυναικόπαιδων. Τώρα τους βλέπω και τους ακούω, την ώρα που ξιφουλκούν για το ...βαθύτερο νόημα της έννοιας γενοκτονία, εκατό χρόνια φορτωμένης στην ψυχή των Αρμενίων, να σπέρνουν - εξάγουν βόμβες, να κόβουν εισιτήριο σε πετρέλαιο και να εισάγουν καραβιές απελπισμένων προσφύγων και πτώματα Σύρων, Σομαλών, Αφγανών, Λίβυων... Μια προσεκτική ματιά, με τσίπα όμως, θα σου δείξει στην τηλεόραση, στα προσοδοφόρα ρεπορτάζια του έντεχνου ανθρωπισμού πολλά από τα πτώματα και τους νεκροζώντανους να φοράνε ποδοσφαιρικές φανέλες με χορηγούς όπως το Κατάρ, το Αζερμπαϊτζάν, τα Εμιράτα, γερές επενδύσεις για μυαλά στα κάγκελα...

Ο φασισμός είναι που πλέει πλησίστιος στον αφρό των κυμάτων της Μεσογείου. Εδώ επιτελεί εξαιρετικά αποτελεσματικά το έργο του, αυτό που του αναθέτει πάντα η «ανώτερη» καπιταλιστική φυλή των ιθαγενών της αγοράς. Στήνει ένα απέραντο υγρό στρατόπεδο συγκέντρωσης, μια θάλασσα σύνορο και βασανίζει, τυραννάει, εξοντώνει τις μάζες που «λερώνουν» πλατείες και παραλίες. Κι έτσι ποτέ, καμιά αρχή, καμιά ακαδημία του εκχωρημένου πνεύματος δεν θα δώσει μετάλλιο ανδρείας και τιμής στον πατριώτη που έσωνε γυναίκες και παιδιά. 'Η στη γριά νησιώτισσα που άνοιξε σεντούκια και κελάρια κι έντυσε και τάισε τους σωσμένους αλλοεθνείς κι αλλόθρησκους, τους «ξένους» μ' ό,τι προικιά σωτηρίας είχε μαζέψει. Και να το κάνει σε μια χώρα που έφερε τρίτο κόμμα αυτό των φονιάδων, που θεωρούν «υπανθρώπους» όσους δεν πατάνε με φράγκα στην τσέπη, τα «άγια» μας χώματα.

Θα περάσουν τα χρόνια και για τεράστιους πληθυσμούς της πάμπλουτης πολιτισμικά μεσογειακής λεκάνης, τα ΝΑΤΟ και τα FRONTEX και οι πειρατικές συμμαχίες μας θα δικάζονται σε άλλες Νυρεμβέργες. Θα είναι δράκοι σε καθόλου εξωτικά παραμύθια. Και κάποιοι από μας που μπορεί να ρίξουμε μια πετονιά στη θάλασσά μας, θα τρέμουμε στην ιδέα πως το ψαράκι έχει τραφεί μ' ένα νεκρό παιδάκι που κοιμήθηκε τρομαγμένο ανάμεσα στα φύκια του βυθού των αξιών μας... Τα λύματα υποκρισίας σκοτώνουν το βαθύ γαλάζιο.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Ο Μέγας Κανένας

1. Ο Νεοέλληνας κυκλοφορεί στην Ευρώπη ως «μέγας» για το ένδοξο παρελθόν του και ως «κανένας» για το παρόν του.

2. «Αμήχανο κενό», αυτή η φράση του ποιητή Αλλεν Γκίνσμπεργκ εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ο πολίτης μπορεί εύκολα να χάσει τη συνείδησή του αλλά και το ίδιο εύκολα πάλι να την ανακτήσει, γιατί δεν υπάρχουν πια άλλοθι, ούτε χρόνος και περιθώρια. Αντί ο πολίτης να καίγεται για το πώς οι Ευρωπαίοι καθρεφτίζονται μέσα του, να φροντίσει να δει πώς καθρεφτίζεται εκείνος μέσα στους Ευρωπαίους και να το αντιμετωπίσει. Οι Ευρωπαίοι μας βλέπουν σαν τους «κρετίνους των Αλπεων», όπως τους περιγράφει ο Μπενεντίκτ ντε Σωσσύρ, το 1786, όταν τους πρωτοσυνάντησε: «Η βλακώδης έκπληξη ... οι ηλίθιες εκφράσεις... Εμοιαζε λες κι ένα κακό πνεύμα να είχε μεταμορφώσει κάθε κάτοικο σε ηλίθιο ζώο» (από «Τα παραλειπόμενα της ιστορίας του κόσμου» του Ιαν Κρόφτον, μετ. Ν. Ζαχαράκης, εκδ. «Ενάλιος»).

3. Στο κατηχητικό της Ευρώπης ο Νεοέλληνας αποδεικνύεται ο χειρότερος ακροατής. Γεμάτος ελαττώματα, αδιανόητα για τους προτεστάντες, και με «εξωφρενικές» αντιδράσεις, ωθεί τους Ευρωπαίους στο να σφίγγουν ολοένα και περισσότερο το λουρί γύρω από το λαιμό του, αδιαφορώντας για κάθε όριο, κάθε φυσική αντοχή. Ιδού η νέα θεολογική ανακάλυψη των Ευρωπαίων: Σε θεωρώ αναλώσιμο ή στην καλύτερη περίπτωση αθάνατο, γι' αυτό παίρνω το δικαίωμα να σε δοκιμάζω εσαεί ως πειραματόζωο.

4. Αυτό που με εξοργίζει όσο τίποτα άλλο είναι η άποψη ότι η Ευρώπη αποτελεί αναγκαίο κακό. Αυτή την Ευρώπη, με την ανεπίτρεπτη σκληρότητα και τη χωρίς προσχήματα εισβολή, τολμά να χαιρετίζει ο εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης, αυτό το αξιοθρήνητο σκιάχτρο, έχοντας μπροστά του το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε μια άνευ προηγουμένου εξαθλίωση και χιλιάδες αυτόχειρες. Και περιμένουν οι Δεξιοί να τους δοθεί η χάρη για ένα ακόμη καίριο πλήγμα σε βάρος μας, το οποίο θα βαφτίσουν σωτήριο...

5. Πρέπει πάση θυσία να αναχαιτίσουμε την ιδέα μιας ακόμη χαμένης γενιάς, που προωθούν με συμπόνια οι κύκλοι των γνωστών αξιοσέβαστων δημοσιογράφων. Είναι το προοίμιο για την καταδίκη της νεότητας, το ξερίζωμά της από την απόλαυση, τη φαντασία, και το δικαίωμά της να σχεδιάσει τη ζωή της όπως επιθυμεί.

6. Δημιουργώντας την κρίση, οι Ευρωπαίοι έπρεπε πρώτα απ' όλα να καταστρέψουν κάθε έννοια ανθρωπισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν στο παιχνίδι του αντικομμουνισμού. Από τη Μεταπολίτευση και μετά, ποτέ άλλοτε δεν γνωρίσαμε σε τέτοια διάρκεια και με τόση ζέση τόσες διαδεδομένες κοινοτοπίες και ιστορικές ανακρίβειες ενάντια σε μια ιδεολογία. Αυτή η επίδειξη δύναμης της κυρίαρχης ιδεολογίας πολλές φορές ξέπεφτε σε χασμουρητά, αλλά υπήρχαν και φορές που έπειθε ελλείψει αντιπάλου, αφού ένας λαός εξουθενωμένος χαμήλωνε και αναστέναζε. Αυτές τις ανυπολόγιστες συνέπειες ποιος θα τις πληρώσει; Τα δεξιά απολιθώματα ή μήπως η Αριστερά, που δεν ξέρει τι να κάνει για να προφυλαχτεί από τις σφαλιάρες των Ευρωπαίων;

7. Οσο ο αντεστραμμένος κόσμος βρίσκεται στη θέση του, ό,τι συμβαίνει γύρω μας θα πολλαπλασιάζεται, όπως οι κολασμένοι μετανάστες που παίρνουν διαστάσεις εξωγήινων στα μάτια μας, λόγω των λαλίστατων δημοσιογράφων που, όπως πάντα, τα ξέρουν και τα προβλέπουν όλα!

ΥΓ: Ευχαριστώ από καρδιάς τους συντρόφους για τα μηνύματα και τις ευχές τους σχετικά με την περιπέτεια της υγείας μου. Ανεκτίμητο δώρο.

Του
Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

Σάκο – Βαντσέτι: “Είχαν κόκκινες δραστηριότητες”…

Πρώτη καταχώρηση: 16/04/2015 - 09:00

Τελευταία δημοσίευση: 17:00Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

   

    Ήταν 15 Απρίλη του 1920, χτες συμπληρώθηκαν 95 χρόνια. Στη χώρα της «ελευθερίας», στις ΗΠΑ, συλλαμβάνονται δύο από τους γνωστότερους ηγέτες του εργατικού κινήματος, οι Ιταλοί εργάτες Νικόλα Σάκο και Μπαρτολομέο Βαντσέτι.

    Το «έγκλημά» τους ήταν ότι πρωτοστάτησαν στις απεργιακές κινητοποιήσεις εκείνης της περιόδου και ήσαν πρωτοπόροι οργανωτές των εργατικών συνδικάτων. Η υπόθεσή τους έμελλε να καταγραφεί στα παγκόσμια χρονικά ως υπόδειγμα για το πώς δουλεύουν τα εργαστήρια κατασκευής προβοκατσιών και εγκλήματος.

    Ας τα πάρουμε από την αρχή:

    Η επίσημη κατηγορία που απαγγέλθηκε στους Σάκο και Βαντσέτι δεν είχε φυσικά καμιά σχέση με τις συνδικαλιστικές και τις πολιτικές τους δραστηριότητες. Κατηγορήθηκαν πως δήθεν πήραν μέρος σε ένοπλη ληστεία μιας χρηματαποστολής, που μετέφερε χρήματα για μισθούς στο Σάουθ Μπράιντρι. Κατά τη διάρκεια της ληστείας δολοφονήθηκαν ένας φρουρός της χρηματαποστολής και ο ταμίας της επιχείρησης. Το «αποδεικτικό» στοιχείο, το οποίο η αστυνομία χρησιμοποίησε για να ενοχοποιήσει τους δύο εργάτες, ήταν ένα πιστόλι, που είχε υπό την κατοχή του ο Νικόλα Σάκο, κατά τη στιγμή της σύλληψής του.

    Σημείωση: Η οπλοκατοχή στις ΗΠΑ δεν απαγορευόταν και το να έχει κανείς στ6ην κατοχή του πιστόλι κάθε άλλο παρά ασυνήθιστο ήταν…

    Ο πραγματικός λόγος της σύλληψης των δυο εργατών δεν ήταν άλλος από το γεγονός ότι είχαν «είχαν κόκκινες δραστηριότητες και έπρεπε να πεθάνουν»! Αυτό ήταν το σκεπτικό της θανατικής απόφασης με το οποίο οι Σάκο – Βαντσέτι οδηγήθηκαν στην εκτέλεση.

    Ο πραγματικός λόγος αυτής της πολιτικής δολοφονίας ήταν ότι η αστική τάξη των ΗΠΑ και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι έπρεπε να στείλουν ένα μήνυμα παραδειγματισμού. Βρισκόμαστε σε μια εποχή που οι επαναστατικές εξελίξεις σ' ολόκληρο τον κόσμο, σε συνδυασμό με την ορμητική ανάπτυξη του εργατικού κινήματος μέσα στις ΗΠΑ, προκαλούν πανικό στη κυρίαρχη αμερικανική ελίτ.

    Το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο πρωταγωνιστεί σε έκρηξη του αντισοβιετισμού και του αντικομμουνισμού που αγγίζουν τα όρια της υστερίας. Κάθε συγκέντρωση που υψώνεται κόκκινη σημαία θεωρείται έγκλημα. Αρκεί να φορέσει κανείς κόκκινη γραβάτα ή μαντήλι για να θεωρηθεί ύποπτος… Το αντεργατικό πογκρόμ διώξεων έχει ως συνέπεια χιλιάδες κομμουνιστές και προοδευτικοί πολίτες να ξυλοκοπούνται και να φυλακίζονται.

     Ταυτόχρονα αναπτύσσεται ένα κύμα  προπαγάνδας κατά των νεοφερμένων μεταναστών. Η αστυνομία και οι υπηρεσίες ασφαλείας βλέπουν στους μετανάστες από τις ευρωπαϊκές χώρες τους κύριους υπεύθυνους για τη ραγδαία διάδοση των σοσιαλιστικών ιδεών στην αμερικανική εργατική τάξη.  Οι ιθύνοντες κύκλοι των ΗΠΑ αντιλαμβάνονται ότι οι μετανάστες είναι το «εύκολο θύμα». Τους αποδίδουν όχι μόνο τις «ανατρεπτικές ενέργειες» όπως ονόμαζαν τις απεργίες, αλλά τους αξιοποιούν και για να στρέψουν τους άλλους εργαζόμενους εναντίον των μεταναστών. Ίδιο πάντα το «επιχείρημα»: Αυτοί ευθύνονταν, τάχα, οι μετανάστες, για την ανεργία και την οικονομική κρίση που έπληττε αυτήν την περίοδο τις ΗΠΑ…

    Σε αυτό το κλίμα είναι που στήνεται η υπόθεση Σάκο – Βαντσέτι. Η δικαστική διαδικασία που ακολουθείται είναι μια ασύλληπτη φάρσα. Οι «αυτόπτες μάρτυρες» που προσέρχονται είναι εμφανώς «κατασκευασμένοι» από την αστυνομία. Αν και κανένας τους δεν ήταν παρών την ώρα της ληστείας, εντούτοις όλοι τους «αναγνωρίζουν» τους κατηγορούμενους ως δράστες…

    Από την αρχή κιόλας της δίκης αποκαλύπτεται ότι ένας από τους βασικούς μάρτυρες κατηγορίας είναι εγκληματίας του ποινικού δικαίου που σε συνεννόηση με τον εισαγγελέα δέχεται να ψευδομαρτυρήσει με αντάλλαγμα την αποφυλάκισή του. Κατά τη διάρκεια της δίκης αποκαλύπτεται, επίσης, ότι ο διορισμένος από το δικαστήριο διερμηνέας παραποιεί συστηματικά τα λεγόμενα των δύο κατηγορουμένων, καθώς οι Σάκο και Βαντσέτι δεν ξέρουν καλά αγγλικά.

    Μετά την κατάρριψη όλων των κατηγοριών το μόνο που απομένει είναι να εμφανιστεί ότι το όπλο με το οποίο έγιναν η ληστεία και οι φόνοι είναι του Σάκο. Την μεθόδευση αποκάλυψε αργότερα ο διευθυντής της αστυνομίας της Μασαχουσέτης, κάπτεν Πρόκτορ, ο οποίος κατέθεσε ως εμπειρογνώμων όπλων στη δίκη. Όπως αργότερα ομολόγησε: «Συμφωνήσαμε με τον εισαγγελέα να πω ότι οι σφαίρες που βρέθηκαν στον τόπο της ληστείας προέρχονται κατά πάσα πιθανότητα από το πιστόλι του Νικόλα Σάκο (…)».

    Αυτό φτάνει για να κηρυχτούν οι δύο εργατικοί ηγέτες ένοχοι. Όμως ο δικαστής Θέιχερ, στο «αιτιολογικό» της απόφασης στην πρώτη δίκη του Βαντσέτι, απευθυνόμενους στους ενόρκους είχε αναφερθεί στους πραγματικούς λόγους της καταδίκης, μιλώντας χωρίς περιστροφές: «Ίσως – είχε πει - αυτός ο άντρας να μην έπραξε το έγκλημα για το οποίο κατηγορείται. Είναι όμως ηθικά ένοχος γιατί αποτελεί εχθρό των υπαρχόντων θεσμών της χώρας»…

    Ο αγώνας για την αναθεώρηση της θανατικής απόφασης διαρκεί έξι χρόνια. Εργατικές διαδηλώσεις και επιφανείς προσωπικότητες απ' όλο τον κόσμο στέκουν στο πλευρό των αθώων καταδικασθέντων. Μέχρι που η σκευωρία καταπίπτει ολοκληρωτικά: Τον Νοέμβρη του 1925 ο φυλακισμένος για σειρά εγκλημάτων Τσελεστίνο Μαντέιρος στέλνει ένα σημείωμα από τη φυλακή στη διοίκηση της αστυνομίας και στο δικαστήριο της Μασαχουσέτης, όπου γράφει: «Ομολογώ ότι πήρα μέρος στο έγκλημα του Σάουθ Μπράιντρι και ότι οι Σάκο και Βαντσέτι δεν συμμετείχαν».

    Οι μάσκες πέφτουν. Παρά την ομολογία οι αρχές της Μασαχουσέτης και της Ουάσιγκτον απορρίπτουν το αίτημα για επανάληψη της δίκης. Η απόφαση είχε ληφθεί: Η εκτέλεση θα γίνει και θα γίνει για παραδειγματισμό όλων των εργατών. Οι Σάκο και Βαντσέτι θα εκτελεστούν για να ενοχοποιηθούν όλοι οι εργάτες που σηκώνουν κεφάλι. Θα εκτελεστούν για να ενοχοποιηθούν στο πρόσωπό τους όλοι οι νεοφερμένοι μετανάστες.

    Η τελική πράξη του εγκλήματος εκτυλίσσεται στις 23 Αυγούστου 1927. Οι δύο αγωνιστές του αμερικανικού και του διεθνούς εργατικού κινήματος, ο Νικόλα Σάκο και ο Μπαρτολομέο Βαντσέτι, οδηγήθηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα. Δολοφονήθηκαν γιατί πίστευαν και έλεγαν ότι «η ταξική συνείδηση δεν είναι μια φράση - επινόηση των προπαγανδιστών, αλλά μια αληθινή, ζωτική δύναμη και πως όποιοι νιώθουν τη σημασία της παύουν να είναι υποζύγια και μετατρέπονται σε ανθρώπινες υπάρξεις».

    Καθ' όλη τη διάρκεια της δίκης αλλά και της εξάχρονης φυλάκισής τους αντιμετώπισαν τη σκευωρία με ψηλά το κεφάλι. Εν αναμονή του θανάτου, τέσσερεις μήνες πριν από την εκτέλεση, ο Βαντσέτι, λάτρης του Πουτσίνι και του Δάντη, γράφει: «Αυτή η τελευταία αγωνία ήταν ο θρίαμβός μας. Τα λόγια μας, η ζωή μας, τα βάσανά μας, δεν είναι τίποτα! Η αφαίρεση της ζωής μας, της ζωής ενός καλού τεχνίτη παπουτσιών κι ενός φτωχού υπαίθριου πωλητή ψαριών, τα πάντα!».

    Πενήντα χρόνια αργότερα από την δολοφονία, μόλις το 1977, ο κυβερνήτης της πολιτείας της Μασαχουσέτης, ο Μάικλ Δουκάκης, αναγνώρισε αυτό που ήξερε όλη η ανθρωπότητα: Επιβεβαίωσε ότι ο Σάκο και ο Βαντσέτι «ήταν αθώοι».Πενήντα χρόνια αργότερα… 

Διαμαρτυρία του Αϊνστάιν για διώξεις Ελλήνων φοιτητών το 1929

Ο Αλμπερτ Αϊνστάιν

Σε δυο μέρες, στις 18 Απρίλη, συμπληρώνονται 60 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου επιστήμονα και διανοητή Αλμπερτ Αϊνστάιν, ενώ ταυτόχρονα φέτος συμπληρώνονται 110 χρόνια από τη διατύπωση από μέρους του της θεωρίας της σχετικότητας για τη δομή του χωροχρόνου.

Με αφορμή αυτές τις επετείους, ο «Ριζοσπάστης» σκύβει σήμερα σε πλευρές της κοινωνικής δράσης του Α. Αϊνστάιν και ξεχωρίζει ανάμεσά τους τη διαμαρτυρία του για τις αποβολές πέντε φοιτητών από το Πανεπιστήμιο Αθήνας, το 1929, λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων.

Η περίοδος εκείνη ήταν για τους κομμουνιστές και τους κοινωνικούς αγωνιστές στη χώρα μας μια περίοδος διαρκών διώξεων, με το «ιδιώνυμο» του Βενιζέλου σε ισχύ, με το Σπουδαστικό της Ασφάλειας σε δράση συνεπικουρούμενο από λογής λογής χαφιέδες, με δράση ακόμα και ομάδων φασιστοειδών μέσα στις σχολές και με τη διοίκηση του πανεπιστημίου πλήρως εναρμονισμένη με όλα τα παραπάνω.

Οι αποβολές και οι διώξεις

Μέσα σε αυτό το κλίμα, στις 12 Μάρτη του 1929 τοιχοκολλήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ανακοίνωση της Συγκλήτου σύμφωνα με την οποία μία φοιτήτρια (Ελένη Σακελλαρίου) και τέσσερις φοιτητές του ιδρύματος (Τσαγκαράκης, Μαρκοβίτης, Ματθαίου και Κοβατζίδης) αποβάλλονταν διά παντός από το ίδρυμα «δια την εν γένει κομμουνιστικήν δράσιν των»!

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η απόφαση της Συγκλήτου πάρθηκε την 1η Μάρτη αλλά δημοσιοποιήθηκε 11 μέρες αργότερα, ημέρα που θα έκλεινε το πανεπιστήμιο, προκειμένου να αποφευχθούν αντιδράσεις από την πλευρά των φοιτητών. «Δεν το πέτυχαν όμως», όπως έγραφε το σχετικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» την επόμενη μέρα: «Αμέσως το απόγευμα το Φοιτητικό Τμήμα της Εργατικής Βοήθειας κυκλοφόρησε κατά χιλιάδες προκήρυξη προς τους φοιτητές, διαμαρτυρόμενο εντονότατα για τις αποβολές και καλώντας τους να κινηθούν κατά της τρομοκρατίας στο Πανεπιστήμιο. Σύγχρονα απέστειλε τηλεγράφημα διαμαρτυρίας προς το Αντιφασιστικό Συνέδριο στο Βερολίνο και την Επιτροπή Αμύνης των θυμάτων της λευκής τρομοκρατίας στα Βαλκάνια. Επίσης έστειλαν έγγραφο στον Εκπαιδευτικό Ομιλο και τη Φοιτητική Συντροφιά, καλώντας τους να κινηθούν ενάντια στην τρομοκρατία».

Το Πανεπιστήμιο της Αθήνας εκείνη την περίοδο

Αν και οι αποβολές δεν είχαν καμιά ουσιαστική ούτε ηθική νομιμοποίηση, φαίνεται ότι ήταν μια ποινή προσφιλής στην αντιδραστική διοίκηση του ιδρύματος εκείνη την εποχή. Την προηγούμενη χρονιά είχαν προηγηθεί αποβολές φοιτητών με την κατηγορία ότι δεν πίστευαν στην άσπορο σύλληψη της Θεοτόκου!

Σύμφωνα με άλλα σχετικά δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη», υπήρχε παλιότερη απόφαση της Συγκλήτου με βάση την οποία, ακόμα και η απλή παρουσία ενός φοιτητή στις «κομμουνιστικές» συγκεντρώσεις αποτελεί έγκλημα συνεπαγόμενο την άμεση αποβολή του.

Στην προκειμένη περίπτωση, ανάμεσα στους πέντε φοιτητές, η Ελένη Σακελλαρίου κλήθηκε σε απολογία και αποβλήθηκε με τη δικαιολογία ότι εργάστηκε «επί μισθώ εις τα γραφεία του "Ριζοσπάστη"», κάτι που όμως ήταν ψέμα! Ο «Ριζοσπάστης» καταγγέλλει ότι οι αποβολές γίνονται στη βάση πληροφοριών που δίνουν στη Σύγκλητο οι κοινοί χαφιέδες, «άνθρωποι δηλαδή ηθικά διεφθαρμένοι που μη μπορώντας να ζήσουν αλλοιώς κατέφυγαν στην τέχνη του σπιούνου αντί 1.500 δραχμές μηνιαίως»!

Αυτά όμως δεν έκαμπταν το φρόνημα και τους αγώνες των φοιτητών. Αξίζει να σημειωθεί ότι λίγες μέρες μετά, στις αρχές Απρίλη, άρχισε μια μεγάλη απεργία των φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθήνας, προτάσσοντας αιτήματα για δωρεάν εγγραφές και συγγράμματα, για διευκολύνσεις των φοιτητών στις εξετάσεις τους κ.ά. Αν και η φοιτητική απεργία και οι διαδηλώσεις επιχειρήθηκε να χτυπηθούν από την πρώτη στιγμή από κρατικούς και παρακρατικούς μηχανισμούς, ο φοιτητικός σύλλογος και η απεργία κράτησε για περίπου είκοσι μέρες.

Οι επιστολές διαμαρτυρίας του Α. Αϊνστάιν

Το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» με τις επιστολές του Α. Αϊνστάιν

Η γνωστοποίηση του θέματος των πέντε αποβολών από το Φοιτητικό Τμήμα της Εργατικής Βοήθειας προς το Αντιφασιστικό Συνέδριο στο Βερολίνο και την Επιτροπή Αμύνης των θυμάτων της λευκής τρομοκρατίας στα Βαλκάνια, κάνει τον Α. Αϊνστάιν κοινωνό της υπόθεσης και ο μεγάλος επιστήμονας αντιδρά άμεσα. Ο «Ριζοσπάστης» στις 23 Μάρτη του 1929 δημοσιεύει ως πρώτο θέμα στο πρωτοσέλιδό του, τις δύο επιστολές του Α. Αϊνστάιν προς τον πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο και προς τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Αθήνας, με τις οποίες ζητά την επανεγγραφή των φοιτητών.

Ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ είναι: «Ο μέγας καθηγητής των μαθηματικών Αλμπερτ Αϊνστάιν διαμαρτυρήθηκε έντονα στο Βενιζέλο και στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου για τις τελευταίες αποβολές των φοιτητών».

Και το κείμενο της εφημερίδας μας σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Νέος μπάτσος στα μούτρα του διχτάτορα και των ιεροεξεταστών του "Αθήνησι Πανεπιστημίου". Οι αποβολές των φοιτητών για τα πολιτικά τους φρονήματα, βρήκαν βαθειά απήχηση και κίνησαν την αγανάχτηση της Δύσης.

Ο μέγας καθηγητής Αλμπερτ Αϊνστάιν, ο γνωστότατος παγκοσμίου φήμης μαθηματικός που ακόμα χτες ο αστικός Τύπος αφιέρωσε τις στήλες του για να τον υμνήσει με την ευκαιρία της 50ετηρίδος του, μαζί με άλλους Γερμανούς επιστήμονες έστειλε το παρακάτω τηλεγράφημα διαμαρτυρίας από το Βερολίνο:

Πρωθυπουργόν Βενιζέλον

Αθήνας

Διαμαρτυρόμαστε εντόνως ενάντια στην αποβολή φοιτητών από το Πανεπιστήμιο. Απαιτούμε την ελευθερία στην εκδήλωση των σκέψεων ανάμεσα στους φοιτητές.

καθηγητής Αλμπέρ Αϊνστάιν

Επίσης στους κρονόληρους του Πανεπιστημίου έστειλε το παρακάτω τηλεγράφημα, δίνοντας έτσι ένα δυνατό μπάτσο στις άτιμες και αντιδραστικές πράξεις τους.

Σύγκλητον Πανεπιστημίου Αθήνας

Διαμαρτυρόμαστε εντόνως ενάντια στην αποβολή των φοιτητών που αγωνίστηκαν για τα πολιτικά τους φρονήματα. Απαιτούμε την άμεσο επαναγραφή τους.

Καθηγητής Αλμπέρ Αϊνστάιν

Καθηγητής Ερρίκος Αίβε

Καθηγητής Φριτς

Το όνομα του Αϊνστάιν είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο από την περίφημη θεωρία του της Σχετικότητας, που επέφερε μια επανάσταση στη Φυσική.

Η αντίδραση επίμονα του αρνήθηκε κάθε αξία, με επικεφαλής τους Εγγλέζους καταπιεστές, τέλος όμως αναγκάστηκε να παραδεχτεί την αξία του (...)

Σήμερα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, όπου έχει επιβληθεί σαν μια εξέχουσα μαθηματική προσωπικότητα. Ο μεγάλος μαθηματικός είναι και βιολίστας περίφημος, ασχολείται δε πολύ και με την καλλιτεχνία. Κείνο που 'ναι χαραχτηριστικό για το μεγάλο σοφό είναι ότι δεν ξέχασε την καταγωγή του και στέκει πάντα θαρραλέος υποστηριχτής των καταπιεζομένων.

Γεννημένος στο Ουλμ, από Εβραίο πατέρα, δοκίμασε πολλές φορές τον τρόμο των πογκρόμ και αναγκάστηκε επανειλημμένως να αλλάξει διαμονή για να γλιτώσει από την αντισημιτική λύσσα, που η αστική τάξη εξαπολύει κατά της εβραϊκής μειονότητας.

Είναι μέλος της Επιτροπής Αμύνης των Θυμάτων της Λευκής Τρομοκρατίας στα Βαλκάνια και συχνά γράφει στο δελτίο της επιτροπής αυτής που εκδίδεται στη Βιέννη. Μετέχει στο αντιφασιστικό Συνέδριο που από τις 9 του Μάρτη άρχισε στο Βερολίνο μαζί με πολλούς άλλους διεθνούς φήμης επιστήμονες και λογοτέχνες (...)».

Συνεπής στάση αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης

Αυτή δεν ήταν η μοναδική κίνηση αλληλεγγύης του μεγάλου διανοούμενου επιστήμονα. Ο Αϊνστάιν ήταν, επίσης, ένας από τους εκατοντάδες ριζοσπάστες διανοούμενους από όλο τον κόσμο που απηύθυναν έκκληση για να μην εκτελεστούν ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του το 1952.

Ηταν την ίδια περίοδο που στις ΗΠΑ του μακαρθισμού είχε ξεκινήσει η δίκη του ζεύγους Ρόζενμπεργκ, Αμερικανών κομμουνιστών που καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν στις 19 Ιούνη του 1953 με την κατηγορία «συνωμοσίας σε περίοδο πολέμου με στόχο την κατασκοπεία», όπως δηλαδή και ο Μπελογιάννης και εκατοντάδες άλλα στελέχη, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ. Ο Αϊνστάιν ήταν παρών και σε αυτό τον αγώνα, για να εμποδιστεί η εκτέλεση των Ρόζενμπεργκ.

Το πνεύμα της διεθνιστικής του αλληλεγγύης ήταν διαρκώς παρόν. Στον Ισπανικό Εμφύλιο υποστήριξε δημόσια και με θέρμη τις δυνάμεις κατά του Φράνκο. Η ναζιστική Λουφτβάφε βομβάρδιζε τα ισπανικά χωριά, οι ΗΠΑ μαζί με τη Βρετανία και τη Γαλλία έθεσαν σε ισχύ ένα ψευδο-εμπάργκο «ουδετερότητας», αρνούμενες να παράσχουν τα απαραίτητα πυρομαχικά στα δημοκρατικά στρατεύματα και στηρίζοντας έτσι ουσιαστικά τον Φράκνο. Ο Αϊνστάιν συμμετείχε και στήριζε τις διαδηλώσεις και τις εκκλήσεις για βοήθεια στις αντιφασιστικές δυνάμεις και υποστήριξε ένθερμα τους περίπου 3.000 Αμερικανούς εθελοντές της Tαξιαρχίας «Αβραάμ Λίνκολν» που αψήφησαν την κυβέρνησή τους και πήγαν στην Ισπανία για να πολεμήσουν στο πλευρό του ένοπλου λαού.

«Δε θα σας περάσει!» διαδήλωσαν Ομοσπονδίες και Συνδικάτα

Μαζική διαμαρτυρία χτες μέσα κι έξω από την αίθουσα του «κοινωνικού διαλόγου»

Οι εκπρόσωποι των συνδικάτων καταγγέλλουν τον «κοινωνικό διάλογο» και τις μεθοδεύσεις της κυβέρνησης

Eurokinissi

«Αυξήσεις στους μισθούς, συμβάσεις κλαδικές, όχι άλλα 

προνόμια 

στους καπιταλιστές». Αυτό το σύνθημα ακούστηκε χτες 

ξανά και 

ξανά έξω από το υπουργείο Εργασίας, όπου 

συγκεντρώθηκαν 

εκατοντάδες εργαζόμενοι και άνεργοι, ύστερα από 

κάλεσμα 

Ομοσπονδιών και Συνδικάτων της Αττικής. Την ώρα 

εκείνη, βρισκόταν σε εξέλιξη ο «κοινωνικός διάλογος» 

που συγκάλεσε το υπουργείο Εργασίας με θέμα τον 

κατώτερο μισθό και τις Συλλογικές Συμβάσεις.

Λίγο αργότερα, αντιπροσωπεία από τα Συνδικάτα και τις Ομοσπονδίες μπήκε στην αίθουσα που βρίσκονταν οι «κοινωνικοί εταίροι» και ο υπουργός Εργασίας Π. Σκουρλέτης, για να παραδώσουν το υπόμνημά τους. Η αγανάκτηση για την παρελκυστική τακτική της κυβέρνησης και τα παιχνίδια με τους «κοινωνικούς εταίρους» στις πλάτες των εργαζόμενων ξεχείλισε.

«Δε θα σας περάσει, να το ξέρετε! Ο διάλογος που κάνετε εδώ είναι προσχηματικός. Φέρτε τώρα το νόμο που να επαναφέρει τον κατώτερο μισθό στα 751 ευρώ, όπως με νόμο ορίστηκε ο μισθός στα 586. Αυτό που κάνετε εδώ είναι πανηγύρι»,είπαν οι συνδικαλιστές. Με την παρέμβασή τους έκαναν καθαρό ότι δε δίνουν καμία συναίνεση στο «διάλογο», αφού, όπως είπαν, «20 χρόνια γίνεται "κοινωνικός διάλογος" και οι εργάτες πάντα ήταν οι χαμένοι».

Απευθυνόμενοι στον υπουργό Εργασίας, αναρωτήθηκαν: «Δεν ξέρετε άραγε ποιες είναι οι θέσεις των εργοδοτών; Εδώ είναι οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ, που δεν προσέρχονται ούτε να συνομιλήσουν με τα συνδικάτα για την υπογραφή κλαδικών συμβάσεων. Εδώ είναι ο ΣΕΤΕ, που τα ξενοδοχεία τους έχουν γεμίσει με υποαπασχολούμενους με 5μηνα, 4ωρα και απλήρωτους εργαζόμενους».

Από την κινητοποίηση των καθαριστριών την περασμένη βδομάδα
Κλιμακώνουν τον αγώνα οι απολυμένες καθαρίστριες

Συναυλία σήμερα στις 6 μ.μ. στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και αύριο συγκέντρωση στη 1 μ.μ. στο ίδιο μέρος

Σε νέες κινητοποιήσεις 



προχωρούν σήμερα κι αύριο οι απολυμένες

καθαρίστριες και καθαριστές του υπουργείου 


Οικονομικών, 

διεκδικώντας το δικαίωμα στη μόνιμη και 


σταθερή 

δουλειά. Σήμερα, στις 6 μ.μ.διοργανώνουν 


συναυλία μαζί με 

τονΠανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο έξω από το υπουργείο 

Διοικητικής 

Μεταρρύθμισης καιαύριο πραγματοποιούν συγκέντρωση στη 1 

το μεσημέρι και πάλι έξω από το υπουργείο.

Στην αυριανή συγκέντρωση θα αναπαραστήσουν τη «Σταύρωση του Χριστού» συμβολίζοντας τις συνθήκες που ζουν οι ίδιοι/ίδιες και οι οικογένειές τους. Κινητοποίηση είχαν κάνει και την περασμένη Παρασκευή στο ίδιο υπουργείο, με τη στήριξη και την αλληλεγγύη του ΠΑΜΕ. Οι καθαρίστριες/καθαριστές απευθύνουν και τώρα κάλεσμα σε εργαζόμενους και συνδικάτα να ενισχύσουν τον αγώνα τους, συμμετέχοντας στη συναυλία και τη συγκέντρωση. Με κοινή τους ανακοίνωση οιΣύλλογοι Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Γ. Σεφέρης» και«Σωκράτης» καλούν στη συναυλία.

Πρόκειται για 300 καθαρίστριες που εργάζονταν στις εφορίες με μηνιαίες συμβάσεις έργου, ορισμένες από αυτές για περισσότερα από 10 χρόνια, και απολύθηκαν το 2013. Η δική τους υπόθεση διαχωρίστηκε από τις 600 καθαρίστριες αορίστου χρόνου του ΥΠΟΙΚ, οι οποίες απολύθηκαν μετά τη διαθεσιμότητα και η κυβέρνηση δεσμεύτηκε να τις επαναπροσλάβει.

Χτες, εκπρόσωποι των καθαριστών είχαν συνάντηση με τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δ. Τσουκαλά. Στο αίτημά τους για επαναπρόσληψη, αντιπρότεινε ως εναλλακτικές «λύσεις» να μοριοδοτηθούν σε κάποιο επόμενο διαγωνισμό (σ.σ. με το σκεπτικό να έχουν περισσότερες πιθανότητες να προσληφθούν) ή να προσληφθούν προσωρινά με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ή να δημιουργήσουν «Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση» (ΚΟΙΝΣΕΠ, συνάπτοντας σύμβαση με το Δημόσιο ως ελεύθεροι επαγγελματίες)!

Οι καθαρίστριες απέρριψαν και τις τρεις προτάσεις λέγοντας ότι η μόνη λύση που αποδέχονται είναι η άμεση επαναπρόσληψή τους με συμβάσεις αορίστου χρόνου με πλήρη δικαιώματα.

Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι η πρόταση για ΚΟΙΝΣΕΠ αναδεικνύει την υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, που πριν από τις εκλογές έλεγε πως στηρίζει τη δημιουργία τους αλλά με τρόπο τέτοιο ώστε να μη μεταφέρονται τάχα λειτουργίες του Δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή να μη γίνονται οι ΚΟΙΝΣΕΠ όχημα για την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών.

Μάλιστα, ο αντιπεριφερειάρχης Αττικής, Τσόκας Σπύρος, είχε σημειώσει σε άρθρο του στην εφημερίδα «Αυγή», προασπιζόμενος την απόφαση της Περιφέρειας Αττικής (ΣΥΡΙΖΑ) να συμβάλει στο μηχανισμό προώθησης των ΚΟΙΝΣΕΠ, ότι η απόφαση αυτή δεν αφορά σε λειτουργίες του Δημοσίου όπως «πρόγραμμα Βοήθεια στο Σπίτι, προνοιακές παροχές,καθαριότητα, δημοτικά έργα, περιβάλλον, πολιτισμός, αθλητισμός». Να όμως που σήμερα η κυβέρνηση έρχεται να πει τα αντίθετα και παροτρύνει τις καθαρίστριες να δημιουργήσουν ΚΟΙΝΣΕΠ.

Με επιτυχία έγινε η απεργιακή συγκέντρωση των εμποροϋπαλλήλων στην Αθήνα (VIDEO - ΦΩΤΟ) - 902.gr

Με επιτυχία έγινε η απεργιακή συγκέντρωση των εμποροϋπαλλήλων στην Αθήνα (VIDEO - ΦΩΤΟ) - 902.gr