Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

«Αν ο μόνος σκοπός που αξίζει τον κόπο κανείς να γεννηθεί, είναι η λεφτεριά, και μόλις γεννηθεί του την υποθηκεύσουν 

τα συμφέροντα, τι άλλο του απομένει..... αν όχι η επανάσταση; … Μεταξύ δουλείας και δουλείας δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Με το να κάμεις μιαν επανάσταση κι αποτινάξεις το ζυγό, δεν έκαμες τίποτα. Το ‘21 αυτό έκαμε. Το να μην ξαναεμπέσεις σε ζυγό-αυτό είναι επανάσταση….Το θαύμα του ‘21 δεν έγκειται στη στρατιωτική ήττα της Τουρκίας-πράγμα ευκολότερο-αλλά στο (ως εκ θαύματος) σώσιμό του από την εχθρότητα των κοτζαμπάσηδων, των λογίων και του Κλήρου….Οι Τούρκοι δεν ήσαν οι χειρότεροι… Ο ελληνικός λαός δε θάκανε την επανάσταση για ν’ αποκαταστήσει και πολιτικά τους κοτζαμπάσηδες. Οι λέγοντες ότι η Επανάσταση ήταν μόνον Εθνική, ή είναι αδιάβαστοι, ή δε μας λένε την αλήθεια.

Σκοτώνοντας τους Τούρκους ήξερε ότι σκοτώνει το σύμμαχο των κοτζαμπάσηδων. Χωρίς τον αφανισμό πρώτα αφτουνού, δεν μπόραε να ξεπάτωνε τους άλλους. Το ότι σ ’αυτό η Επανάσταση γελάστηκε, δεν πάει να πεί διόλου ότι τους εφείσθη. Θα τους πέρναε εν στόματι μαχαίρας, Το ότι νόμισε ότι για τούτο είχε καιρό, αυτό την έφαγε… Η Επανάσταση απότυχε…». 

 Γιάννης Σκαρίμπας

(από Χ. Ζουλιατης)

Τετάρτη 27 Απριλίου 2016


Ατόν το δρόμο περπάτησε ο Γρηγόρης Λαμπράκης... ακολουθούμε τα βήματα του... ετοιμαζόμαστε.
ΕΕΔΥΕ
Στις 15 Μάη η 36η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης
Την Κυριακή 15/5 θα πραγματοποιηθεί η 36η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, από Τύμβο του Μαραθώνα στις 8 π.μ. μέχρι το υπουργείο Αμυνας στις 6.30 μ.μ., που θα γίνει ο τερματισμός και η εκδήλωση υποδοχής.
Η ΕΕΔΥΕ απευθύνει κάλεσμα μαζικής συμμετοχής, τονίζοντας ότι «η συμμετοχή στη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης είναι βήμα καταδίκης της αντιλαϊκής πολιτικής και της ελληνικής εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους που δημιουργούν θανάσιμους κινδύνους για το λαό μας και τους λαούς της ευρύτερης περιοχής. Πορευόμαστε και παλεύουμε για: Εξω το ΝΑΤΟ απ' το Αιγαίο, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, καμία συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους».
Την ίδια μέρα, την Κυριακή 15/5 θα πραγματοποιηθεί και η 32η Πορεία Ειρήνης από την Κερασίτσα στην Τρίπολη, όπως αποφάσισαν οι Επιτροπές Ειρήνης της Πελοποννήσου.
Υ.Γ αυτός είναι ο δρόμος που περπάτησε ο Γρηγόρης Λαμπράκης.



Φίλε, αυτός ο τύπος ξέρει τι λέει... η τάξη που εκπροσωπεί,
τον έχει καλά σπουδαγμένο, σ' αυτούς δίνει εξετάσεις...
το κακό είναι ότι τα λέει ανοιχτά... δεν φοβάται που τα ακούς κι εσύ,
δεν σε λογαριάζει... πιστεύει πως δεν μπορείς να καταλάβεις εσύ
τι λέει αυτός στα αφεντικά του...
Γιαυτό, έλα να του δείξουμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος... να του πούμε και
να του αποδείξουμε αυτουνού του ντενεκέ... πως άκρο είσαι και φαίνεσαι,..
Εμείς δεν είμαστε άκρο, είμαστε το κέντρο, που στηρίζει κι ο άξονας που
γυρίζει τη ζωή,
εμείς, βλέπουμε τον άνθρωπο σαν αυτό που από φύση είναι, του δίνουμε και μας δίνει
το χέρι όταν χρειαστεί... αυτοί είμαστε και το όνομα μας είναι το Εμείς...
Να του πούμε: Άκρο είναι η τάξη που εκπροσωπείς, Μητσοτάκη νεότερε,
που θέλει το καρβέλι που ζύμωσε ο φούρναρης ολόκληρο κι αδιαφορεί αν θα φάει
ο φούρναρης και η οικογένεια του που το ζύμωσε...
Και τώρα άδειασε μας τη γωνιά τώρα αμόρφωτε εγωιστή...?
-Κάνε το βήμα από το συλλαλητήριο την Τρίτη 26/4/2016 το απόγευμα στο Σύνταγμα.

http://www.902.gr/eidisi/politiki/95198/proklitikos-kirykas-tis-theorias-ton-dyo-akron
Οι λέρες διοικούν και αυτο μαστιγώνονται...
Έκλεισε λένε η συμφωνία ύψους 9 δις... συμφώνησαν δηλαδή πόσα θα πρέπει να μας έχουν πάρει μέσα σε ένα χρονικό διάστημα,
...κι αν αυτό δεν γίνει κατορθωτό... θα πέφτει πέλεκυς στον αρμόδιο υπάλληλο...
Τι είπατε... ποιος είναι ο υπάλληλος....? κάποιος, που θα τον έχουν ονομάσει οι λέρες υπουργό!
...οι λίγες αράδες που ακολουθούν είναι αποκαλυπτικές...
Σε περίπτωση που υπάρχουν αποκλίσεις από τους στόχους του πρωτογενούς πλεονάσματος (1,75% το 2017 και 3,5% το 2018),
ο υπουργός Οικονομικών θα περικόπτει αυτόματα τις δαπάνες μετά από εισήγηση του Δημοσιονομικού Συμβουλίου.
Εναλλακτικά, ο υπουργός Οικονομικών θα προτείνει «ισοδύναμα» μέτρα για την αύξηση των εσόδων.
Η διάταξη που θα κατατεθεί στη Bουλή θα προβλέπει αυστηρές κυρώσεις και για τον υπουργό Οικονομικών
εάν δεν εφαρμόσει τη σχετική νομοθετική ρύθμιση.


http://www.902.gr/eidisi/oikonomia/95460/exeidikeyoyn-paketo-ton-antilaikon-metron-ypsoys-9-dis-eyro

Δευτέρα 22 Φεβρουαρίου 2016

Ο νόμος του Ρουπακιά

Ρουπακιας
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ• 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016, 12:48 • ΠΡΟΒΟΛΕΣ 1692
Ο Ρουπακιάς αποφυλακίζεται νόμιμα και γύρω  – γύρω οι «αρμόδιοι» κάθονται και μιλάνε για «τις καθυστερήσεις της ελληνικής δικαιοσύνης», μοιράζοντας ευθύνες. Την ίδια περίοδο ο Κασιδιάρης και ο Λαγός ξεκίνησαν πάλι τα τυχοδιωκτικά σόου, τους ψευτοτσαμπουκάδες και τα υπόλοιπα που χαρακτηρίζουν τους φασίστες.
Ο Ρουπακιάς αποφυλακίζεται και ανεχόμαστε τη συζήτηση για τα «πώς» και τα «γιατί» της αποφυλάκισης του. Ο Ρουπακιάς είναι νόμιμος, δεν δραπέτευσε. Τον άφησε ελεύθερο μια δικαιοσύνη που δεν είναι τυφλή, μια δικαιοσύνη που συνδέεται άρρηκτα με την πολιτική.
Οι ευθύνες δεν είναι νομικές. Οι ευθύνες είναι πολιτικές. Πόσες και πόσες φορές έχουμε δει τις «καθυστερήσεις της ελληνικής δικαιοσύνης» να ξεπερνιούνται, με «ξαφνικές» πολιτικές πρωτοβουλίες;.. Στην περίπτωση του φασίστα Ρουπακιά, όμως, τηρήθηκαν τα «νόμιμα» και εξαντλήθηκαν τα «τυπικά».
Δεν απευθύνουμε κατηγορίες σε πολιτικά πρόσωπα, επειδή δεν παρέκαμψαν το νόμο. Ο νόμος δεν είναι τυφλός, ο (κάθε) νόμος δεν υπάρχει έξω από την κοινωνία. Ο νόμος και οι νομικές διαδικασίες εφαρμόζονται από ένα οργανωμένο κράτος. Αυτό το οργανωμένο κράτος έχει την ευθύνη. Αυτό το οργανωμένο κράτος, που όποτε θέλει είναι «μπάχαλο» και όποτε θέλει είναι «τυπικό», έχει δώσει την άδεια αποφυλάκισης στον Ρουπακιά. 
Εφάρμοσε το νόμο του Ρουπακιά.

Στάλινγκραντ

Russland,_Kampf_um_Stalingrad,_Siegesflagge
ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ• 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016, 14:26 • ΙΣΤΟΡΙΑΠΡΟΒΟΛΕΣ 3453
Σαν σήμερα,  στις 2 Φλεβάρη 1943, ο Ι. Β. Στάλιν απηύθυνε ημερήσια διαταγή προς τα στρατεύματα του Ντον, όπου έλεγε:
«Στον αντιπρόσωπο του Αρχηγείου της Ανωτάτης διοίκησης του στρατού, στρατάρχη του πυροβολικού σ. Βορόνοφ. Στον διοικητή των στρατευμάτων του μετώπου του Ντον, στρατηγό σ. Ροκοσόφσκι.
Συγχαίρω εσάς και τα στρατεύματα του μετώπου του Ντον για το επιτυχημένο ξεκαθάρισμα των εχθρικών στρατευμάτων που είχαν κυκλωθεί κοντά στο Στάλινγκραντ . Εκφράζω τις ευχαριστίες μου σε όλους τους μαχητές, διοικητές και πολιτικούς καθοδηγητές του μετώπου του Ντον για τις εξαιρετικές αυτές πολεμικές επιχειρήσεις».
Λίγες μέρες αργότερα, στην 25η επέτειο της ίδρυσης του Κόκκινου Στρατού, ο Στάλιν θα χαρακτηρίσει τη μάχη του Στάλινγκραντ ως
«τη μεγαλύτερη στην ιστορία των πολέμων».
stalin
*
Ας δούμε τι ήταν αυτό που συντελέστηκε στο Στάλινγκραντ :
Το καλοκαίρι του 1942, τα γερμανικά στρατεύματα εξαπέλυσαν μεγάλη επίθεση στο Νότιο Τομέα του Ανατολικού Μετώπου. Ενα τμήμα κινήθηκε προς το Στάλινγκραντ και έφτασε στα άκρα της πόλης. Διακηρυγμένος στόχος των γερμανικών στρατευμάτων ήταν η συντριβή της σοβιετικής αντίστασης και η κατάληψη του μεγαλύτερου μέρους των βασικών στρατιωτικών και οικονομικών κέντρων της ΕΣΣΔ.
Για τη ναζιστική επίθεση προετοιμάστηκαν 8 στρατιές, πέντε γερμανικές, μια ρουμάνικη, μια ιταλική και μια ουγγρική, αφού η ευρύτερη περιοχή τουΣτάλινγκραντ , όπως και η ίδια η πόλη, έπαιζε σημαντικό ρόλο στο πολεμικο-οικονομικό δυναμικό της Σοβιετικής Ενωσης.
*
Παρά τη σημασία που είχε η μάχη του Στάλινγκραντ για την έκβαση ολόκληρου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ΕΣΣΔ έδωσε αυτήν τη μάχη εντελώς μόνη και αβοήθητη, εγκαταλελειμμένη, φτάνοντας πολλές φορές στο χείλος της καταστροφής. Βλέποντας το συσχετισμό δυνάμεων εκείνης της εποχής ανάμεσα στη Σοβιετική Ενωση και τη Γερμανία, δεν μπορεί παρά να μιλήσει κανείς για θαύμα. Το θαύμα, όπως αποδείχτηκε, συνίστατο στα τεράστια αποθέματα δύναμης του σοβιετικού λαού και στις απεριόριστες δυνάμεις που έκρυβε το σοσιαλιστικό σύστημα.
Οι δυτικές δυνάμεις, οι ΗΠΑ και η Αγγλία, αντιμετώπισαν τη μάχη τουΣτάλινγκραντ ως ευκαιρία να υπάρξει, το λιγότερο, μια αμοιβαία εξασθένηση της ΕΣΣΔ και της Γερμανίας, ώστε αφενός να ξεμπερδεύουν με το σοσιαλισμό και αφετέρου να διαμοιράσουν τις παγκόσμιες αγορές μεταξύ τους, χωρίς την εμπλοκή του άλλου μεγάλου ιμπεριαλιστή ανταγωνιστή τους, της Γερμανίας. Ετσι, αρνήθηκαν να ανοίξουν ένα δεύτερο μέτωπο στην Ευρώπη κατά των δυνάμεων του γερμανικού φασισμού κι έδωσαν τη δυνατότητα στον Χίτλερ να συγκεντρώσει στο ανατολικό μέτωπο τεράστιο αριθμό δυνάμεων και πολεμικού υλικού.
Μάλιστα, ο Τσόρτσιλ, με αφορμή το ταξίδι του στην ΕΣΣΔ μέσα στο 1942, γράφει:
«Σκεπτόμουν την αποστολή που με έφερνε στο θλιβερό αυτό μπολσεβικικό κράτος. Αλλοτε, είχα προσπαθήσει με όλες τις δυνάμεις μου, να το στραγγαλίσω στη γέννησή του και ως την εμφάνιση του Χίτλερ το θεωρούσα θανάσιμο εχθρό της ελευθερίας και του πολιτισμού. Ποιο ήταν τώρα το καθήκον μου; Ο στρατηγός Ουέιβελ, που είχε φιλολογική διάθεση, τα ανακεφαλαίωσε όλα σε ένα ποίημα με πολλές στροφές, που τελείωνε με τις λέξεις: «Οχι δεύτερο μέτωπο το 1942″».
*
Η μάχη για την πόλη του Στάλινγκραντ άρχισε στις 17 Ιούλη του 1942 στον ποταμό Τσιρ. Το αμυντικό της στάδιο κράτησε έως τις 18 Νοέμβρη 1942. Ειδικά το Σεπτέμβρη η πόλη κινδύνεψε να κυριευτεί από τον εχθρό, αφού αυτός κατάφερε να περάσει στο εσωτερικό της και να φτάσει ως το κέντρο της. Μάλιστα, το ραδιόφωνο του Βερολίνου έσπευσε να ανακοινώσει πως τοΣτάλινγκραντ έπεσε. Αντίστοιχες ανακοινώσεις βγήκαν και στις κατεχόμενες χώρες, όπως και στην Ελλάδα, όπου κυκλοφόρησε προκήρυξη με τίτλο«ΕΠΕΣΕ ΤΟ ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ »…
Ομως, στις 19 Νοέμβρη του 1942, ο σοβιετικός στρατός περνά στην αντεπίθεση. Ως τις αρχές του Γενάρη του 1943 είχε καταφέρει να αντιστρέψει πλήρως την κατάσταση. Οι σοβιετικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν την επίθεση για την ολοκληρωτική συντριβή του εχθρού. Η επιχείρηση ολοκληρώθηκε στις 2 Φλεβάρη.
«Η νίκη των στρατευμάτων μας στο Στάλινγκραντ – γράφει ο στρατάρχης Ζούκοφ – αποτέλεσε την αρχή της ριζικής καμπής του πολέμου υπέρ της ΕΣΣΔ…».
Ηταν μια νίκη, που κερδήθηκε με σκληρές μάχες σώμα με σώμα «από κτίριο σε κτίριο, όπου το κάθε κτίριο της πόλης γινόταν ερείπια».
Στη διάρκεια της σοβιετικής αντεπίθεσης καταστράφηκαν δύο γερμανικές, μια ιταλική και δύο ρουμανικές στρατιές. Εξοντώθηκαν ολοκληρωτικά 32 γερμανικές μεραρχίες και 3 ταξιαρχίες. Αλλες 16 μεραρχίες έχασαν το 50%-75% της δύναμής τους και έπαψαν να είναι αξιόμαχες. Οι απώλειες των φασιστικών στρατευμάτων στην περίοδο της σοβιετικής αντεπίθεσης ξεπέρασαν τους 800 χιλιάδες νεκρούς και τεράστιες καταστροφές πολεμικού υλικού.
Το μέγεθος των απωλειών επέδρασε αποφασιστικά στη γενική στρατηγική κατάσταση,συγκλόνισε όλη την πολεμική μηχανή της ναζιστικής Γερμανίας.
*
Ο ηρωικός αγώνας των κατοίκων του Στάλινγκραντ και του σοβιετικού στρατού απέσπασε τον παγκόσμιο θαυμασμό.
Ηταν μια νίκη, στην οποία υποχρεώθηκαν να υποκλιθούν όλοι και προπαντός οι Αγγλοαμερικανοί.
«Είναι μία καταπληκτική νίκη», αναγκαζόταν να γράψει ο Τσόρτσιλ στον Στάλιν.
Ο Ρούζβελτ, στο δικό του μήνυμα, χαρακτήρισε το γεγονός «ως ένα από τα λαμπρότερα κεφάλαια του πολέμου των λαών που ηνώθησαν εναντίον του ναζισμού και των μιμητών του».
Την εικόνα, όμως, ολοκληρώνουν τα λόγια ενός εκ των πρωταγωνιστών της νίκης, του στρατάρχη Α. Μ. Βασιλιέφσκι, ο οποίος έγραψε:
«Η ψυχή της άμυνας του Στάλινγκραντ ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα. Το κόμμα ήταν, που κατηύθυνε όλες τις προσπάθειες του λαού και του στρατού στην υπεράσπιση της γραμμής του Βόλγα, ενέπνευσε τους μαχητές σε ηρωικά κατορθώματα».
Εως τη μάχη του Στάλινγκραντ στην Ιστορία δεν υπήρχε παρόμοια περίπτωση κύκλωσης και ολοκληρωτικής καταστροφής τόσο μεγάλης στρατιωτικής δύναμης.
Η συντριβή των Γερμανών στο Βόλγα σήμανε την αρχή της αποφασιστικής στροφής στο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και σε όλο το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο σοβιετικός στρατός αποσπά τη στρατηγική πρωτοβουλία και δεν την αφήνει μέχρι την οριστική συντριβή της ναζιστικής Γερμανίας.
Η μάχη του Στάλινγκραντ αποτελεί το ορόσημο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς από εκεί και πέρα αρχίζει η εκδίωξη των εισβολέων από το σοβιετικό έδαφος και η απελευθέρωση των λαών της Ευρώπης από το χιτλεροφασιστικό ζυγό.

Βομβαρδισμός της Δρέσδης: Έγκλημα αναίτιο και ειδεχθές

13 - 15 Φεβρουαρίου 1945

Dresden_bombings
ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ• 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016, 12:03 • ΙΣΤΟΡΙΑΠΡΟΒΟΛΕΣ 2145
«Μέσα από τα χαλάσματα εξείχαν χέρια, κεφάλια, πόδια, σπασμένα κρανία. Οι δεξαμενές νερού ήταν γεμάτες μέχρι τα χείλη με πτώματα και με μεγάλα κομμάτια τσιμέντου από πάνω. Οι περισσότεροι φαίνονταν πρησμένοι, με μεγάλα κίτρινα και καφέ σημάδια στα σώματά τους(…). Νομίζω ήμουν ανίκανη να αντιληφθώ τη σημασία αυτής της απάνθρωπης πράξης, γιατί υπήρχαν και πάρα πολλά μωρά, φρικτά ακρωτηριασμένα κι οι άνθρωποι ήταν στοιβαγμένοι τόσο κοντά ο ένας στον άλλον, ώστε σχημάτιζες την εντύπωση ότι κάποιος τους είχε στριμώξει εκεί μέσα σκόπιμα»
*
(Μάργκαρετ Φρέγερ, Ο βομβαρδισμός της Δρέσδης, «Τα μεγάλα Ρεπορτάζ», Β’ τόμος, εκδόσεις «Νάρκισσος»)
*
Η περιγραφή του βομβαρδισμού της Δρέσδης, στις 13-14 Φλεβάρη 1945, είναι η περιγραφή ενός εγκλήματος. Γιατί ο βομβαρδισμός της Δρέσβης ήταν ακριβώς αυτό: Ενα έγκλημα. Που δεν το «επέβαλε» καμία στρατιωτική σκοπιμότητα και που μαζί με το έγκλημα της Χιροσίμα αποτελούν δυο κραυγαλέες αποδείξεις ότι ενώ οι λαοί έδιναν το μεγάλο αντιφασιστικό αγώνα και ενώ αυτός ο πόλεμος έβαινε νικηφόρος για τους λαούς και την ανθρωπότητα, οι ηγεσίες των «δημοκρατιών» (που είχαν εκθρέψει τον Χίτλερ) έβαζαν την ιμπεριαλιστική τους σφραγίδα στον κόσμο.
***
«Η Δρέσδη έπρεπε να βομβαρδιστεί όπως έπρεπε να βομβαρδιστεί και κάθε άλλη γερμανική πόλη», γράφτηκε στον ελληνικό Τύπο πριν λίγες μέρες, στο πλαίσιο της συζήτησης που διεξήχθη λόγω της επετείου των 60 χρόνων από το βομβαρδισμό. Συζήτηση περί της «αναγκαιότητας» εκείνης της στρατιωτικής επιχείρησης.
*
Επρόκειτο, όμως, για «στρατιωτική» επιχείρηση;
*
Σύμφωνα με την απόφαση της Καζαμπλάνκα (4/2/1943) για το βομβαρδισμό των γερμανικών πόλεων, που υπέγραψαν οι Βρετανοί και οι Αμερικάνοι, και στην οποία δε συμμετείχαν οι Σοβιετικοί (θα μας χρειαστεί αυτό παρακάτω), η διαταγή προέβλεπε βομβαρδισμούς με την ακόλουθη σειρά προτεραιότητας:
«α) Ναυπηγεία υποβρυχίων, β) αεροναυτική παραγωγή, γ) μέσα μεταφοράς, δ) διυλιστήρια πετρελαίων, ε) άλλους στόχους πολεμικών βιομηχανιών» (Ουίνστον Τσόρτσιλ, «2ος Παγκόσμιος Πόλεμος», τόμος Στ).
*
Ερώτηση 1η: Τι από αυτά υπήρχαν στη Δρέσδη, ώστε να «επιβάλλεται» ο βομβαρδισμός της;
*
Ερώτηση 2η: Ο Τσόρτσιλ, στο παραπάνω έργο του, το οποίο βραβεύτηκε και με το βραβείο Νόμπελ (συμβαίνουν αυτά), αν και η μνήμη του για τα γεγονότα του πολέμου δείχνει να είναι εξαιρετική, στο σημείο των αναφορών του για τους βομβαρδισμούς των γερμανικών πόλεων, γιατί «ξεχνάει» να αναφέρει οτιδήποτε για το βομβαρδισμό της Δρέσδης;
Μήπως γιατί το έγκλημα ήταν τόσο οφθαλμοφανές, που (συνομιλώντας πια με την Ιστορία) ούτε ένας κυνικός σαν τον Τσόρτσιλ δεν μπορούσε να το υπερασπιστεί, επικαλούμενος σαθρότητες περί «στρατιωτικών λόγων»;
***
Για να μην αδικούμε τον Τσόρτσιλ, η εξήγηση του βομβαρδισμού της Δρέσδης δίνεται από τον «πατέρα της νίκης» εκατοντάδες σελίδες παρακάτω, όπου πια ομολογεί ότι «τα αποφασιστικά και πρακτικά σημεία της στρατηγικής και της πολιτικής» των «δυτικών δημοκρατιών» από ένα σημείο του Πολέμου και μετά ήταν ότι:
*
«Πρώτον, η Σοβιετική Ρωσία είχε γίνει ένας θανάσιμος κίνδυνος για τον ελεύθερο κόσμο. Δεύτερον, έπρεπε να δημιουργήσουμε χωρίς καθυστέρηση ένα νέο μέτωπο για να σταματήσουμε την πορεία της προς τα μπρος. Τρίτον, στην Ευρώπη, το μέτωπο αυτό έπρεπε να ευρίσκεται όσο το δυνατόν ανατολικότερα (...)».
*
Προφανώς μια Δρέσδη πέφτοντας ισοπεδωμένη στα χέρια των Σοβιετικών, τους επέβαλε να διαχειριστούν μια καταστροφή που η έκτασή της ήταν τέτοια, με συνέπεια να δυσχεραίνεται η πορεία του Κόκκινου Στρατού προς τα δυτικά και έτσι να ικανοποιείται ο στόχος των Δυτικών να κρατηθούν οι Σοβιετικοί όσο γινόταν «ανατολικότερα».
***
Από εκεί και πέρα, είναι πραγματικά παράδοξο να προβάλλεται ο ισχυρισμός πως εκείνο που συνέβαλε στην ήττα της Γερμανίας ήταν «οι βαρύτατοι βομβαρδισμοί».
*
Και τούτο αντικρούεται όχι μόνο από τους Σοβιετικούς, που ειδικά για τη Δρέσδη σημειώνουν ότι επρόκειτο για το βομβαρδισμό «μιας πόλης η οποία τη στιγμή που η φασιστική Γερμανία βρισκόταν στο χείλος της καταστροφής, στην ουσία δεν είχε στρατιωτική στρατηγική σημασία» («Παγκόσμια Ιστορία», Ακαδημία Επιστημών ΕΣΣΔ, εκδόσεις «Σκέψη»).
*
Αντικρούεται από τους ίδιους τους Βρετανούς ιστορικούς, που παραδέχονται ότι οι βομβαρδισμοί αυτοί «δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στην πορεία και στην έκβαση του Πολέμου» (Υπουργείο Αμύνης ΕΣΣΔ, Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, εκδόσεις «Κάδμος», 1959),αλλά ότι επρόκειτο για «τρομακτική εξόντωση ανθρώπων, που θα δυσφήμιζε ακόμα και τον Αττίλα» και που οι Αγγλοαμερικανοί μόνο προσχηματικά «έλεγαν πως γίνεται για στρατηγικούς λόγους» (Τζ. Φούλερ, «Ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, 1939 – 1945»).
*
Martin_Luther_and_Frauenkirche_1967
Αλλά αντικρούεται (αυτό είναι το κυριότερο) και από εκείνους που ενώ αποδέχονται αξιωματικά την «αναγκαιότητα» των βομβαρδισμών, εντούτοις είναι οι ίδιοι που ομολογούν πως βομβαρδισμός όπως της Δρέσδης «είχε απογοητευτικά» και «πενιχρά αποτελέσματα» από στρατιωτική άποψη (Παρνέλ, «Ιστορία του 20ού αιώνος», «Χρυσός Τύπος», τόμος 5).
***
Μήπως, όμως, η εκτίμηση ότι στη Δρέσδη έγινε ένα έγκλημα ήταν μια φτηνή «λαϊκιστική προπαγάνδα» στην οποία επιδόθηκε λίγα χρόνια μετά τον Πόλεμο η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας και η οποία «έπιασε»;
*
Αν είναι έτσι τότε πώς εξηγείται ότι ακόμα και οι πατενταρισμένοι αντικομμουνιστές συγγραφείς, όπως ο Ρεμόν Καρτιέ («Ιστορία του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου», τόμος δεύτερος, εκδόσεις «Πάπυρος») σημειώνουν ότι το έγκλημα ήταν τόσο ειδεχθές, ώστε αμέσως μετά το βομβαρδισμό (και όχι λίγα χρόνια αργότερα) από τους ίδιους τους Βρετανούς (και όχι από τη ΓΛΔ) καλείται «στη Βουλή των Κοινοτήτων ο υπουργός Αεροπορίας σερ Αρτσιμπαλ Σίνγλερ (και) υποχρεώνεται να απαντήσει σε δριμύτατες ερωτήσεις» για το δολοφονικό έργο της ΡΑΦ;
*
Πώς εξηγείται ο ίδιος αντικομμουνιστής συγγραφέας να σημειώνει ότι κύριος «στόχος των 650.000 εμπρηστικών βομβών είναι το κέντρο της πόλεως», να παραδέχεται ότι «η ΡΑΦ διογκώνει τη βιομηχανική σημασία της Δρέσδης για να δικαιολογηθεί» και να αποκαλύπτει ότι από τη στρατιωτική πλευρά του βομβαρδισμού «η αποτυχία είναι πλήρης», καθώς ακόμα και τα μέσα μεταφοράς «ξαναρχίζουν να κυκλοφορούν από τις 15 Φλεβάρη», δηλαδή μια μέρα μετά το βομβαρδισμό;
*
Η εξήγηση είναι ότι το έγκλημα της Δρέσδης είναι τόσο αναίτιο από στρατιωτικής άποψης που αφενός δεν κρύβεται, αφετέρου είναι τόσο ειδεχθές που επιχειρείται να χρεωθεί σε αυτούς που δε συμμετείχαν στην Καζαμπλάνκα (απόφαση για βομβαρδισμούς γερμανικών πόλεων), δηλαδή στους… Σοβιετικούς: «…ο βομβαρδισμός είχε ζητηθεί από τους Ρώσους…» υποστηρίζει ο Καρτιέ το 1965 (σ.σ.: είναι ο ίδιος γκεμπελισμός που ακούστηκε σήμερα, σαράντα χρόνια μετά).
dresdi1
*
Συμπέρασμα:
*
Πρώτον, αν υπήρχε προπαγάνδα αυτή προερχόταν από τους Δυτικούς, που μπροστά στην αδυναμία να υπερασπιστούν ένα τόσο μεγάλο έγκλημα, προσπάθησαν να το χρεώσουν στους Σοβιετικούς. Τότε όμως, το 1965, υπήρχε ακόμα η ΕΣΣΔ και συνεπώς το ψέμα είχε κοντά ποδάρια.
*
Δεύτερον, η αντιμετώπιση της αναβίωσης του φασισμού στην Ευρώπη και των νεοναζί, που αξιοποιούν την υπόθεση της Δρέσδης για την εμετική τους προπαγάνδα, δε γίνεται με το ξαναγράψιμο της Ιστορίας στα μέτρα του Τσόρτσιλ και του Τρούμαν.