Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014
Υπάρχει ακόμη ελπίδα? Ναι υπάρχει όσο θα υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι...
Λαϊκή Εξουσία: ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ...: ΟΔήμαρχος Πατρέων καλείται να εμφανιστεί στις 4 Δεκέμβρη ενώπιον του Πρωτοδικείου επειδή αρνείται να συναινέσει σε απολύσεις. Τη...
Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014
Πρόσεχε το "φίλο" σου... τον εχθρό σου τον ξέρεις
Επιστολή του ΠΑΜΕ στην «Εφημερίδα των Συντακτών»
Απάντηση σε δημοσίευμα της «Εφημερίδας των Συντακτών» που αφορά το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ την 1η Νοέμβρη δίνει το ΠΑΜΕ με επιστολή του στην εφημερίδα. Σ' αυτή σημειώνει:
«Κύριοι.
Ο τίτλος του δημοσιεύματος της εφημερίδας σας "Εφημερίδα των Συντακτών" που αφορά το Πανελλαδικό Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ (Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο και όχι Πανελλαδικό) δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, δε λέει αλήθειες. Πρόκειται για συνειδητή επιλογή σας. Δεν είναι αθώο. Αν ο συντάκτης ήθελε πραγματικά να αποτυπώσει την αλήθεια, θα έγραφε το περιεχόμενο των δεκάδων δελτίων Τύπου που καθημερινά αποστέλλονται και στην εφημερίδα σας.
Δηλαδή, ότι εκτός από τα σωματεία και τους φορείς που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, αποφάσισαν τη συμμετοχή τους στο Πανελλαδικό Συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη πάνω από 100 Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, συνδικάτα, στα οποία οι ταξικές δυνάμεις είναι μειοψηφία. Αυτό δε σημαίνει ότι οι συγκεκριμένες συνδικαλιστικές οργανώσεις συμφωνούν σε όλα με το ΠΑΜΕ, αλλά καταλαβαίνουν την ανάγκη να δοθεί αποφασιστική απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης και των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Οι εργαζόμενοι κατανοούν την ανάγκη για άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων, την ανάγκη να δοθούν αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, να μπει φραγμός στα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα που έρχονται.
Ο συντάκτης σας ξεχνάει σκόπιμα ότι οι πάνω από 900 συνδικαλιστικές οργανώσεις και φορείς που έχουν πάρει απόφαση συμμετοχής στο Συλλαλητήριο ήρθαν μέσα από εκατοντάδες Γενικές Συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, περιοδείες στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές, μέσα από καθημερινές αγωνιστικές παρεμβάσεις των συνδικάτων, στο πλαίσιο της Δίμηνης Καμπάνιας Δράσης του ΠΑΜΕ. Μια Καμπάνια κατά την οποία χιλιάδες εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από το τι θεό πιστεύουν, ρίχτηκαν στη μάχη της επιτυχίας της. Μια δράση, την οποία εσείς και η εφημερίδα σας συνειδητά για δυο μήνες αποκρύπτατε!
Το αποτέλεσμα και η δυναμική αυτής της δράσης, που συσπειρώνει χιλιάδες εργαζόμενους, ανέργους, νέους, αυτοαπασχολούμενους, φτωχούς αγρότες (χωρίς απαραίτητα να συμφωνούν σε όλα με το ταξικό κίνημα), είναι που σας ενόχλησε. Το σίγουρο είναι ότι ο συντάκτης σας επιχειρεί να αποπροσανατολίσει τους αναγνώστες σας και τους εργαζόμενους, διαστρε
Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2014
Υστερόγραφο από δημοσιευση – απάντηση του Ριζοσπάστη προς τον κ Λάκη Λαζόπουλο
ΥΓ: Προχτές,
ο τηλεδιασκεδαστής πήγε ένα βήμα παραπέρα, διαστρεβλώνοντας με «κουτοπονηριές»
την παρέμβαση της Αλέκας Παπαρήγα, στη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης, στη
Βουλή, την προηγούμενη εβδομάδα.
Το γεγονός
είναι γνωστό: Κάποιοι λίγοι βουλευτές χειροκροτούν ένα αστείο στην ομιλία της
Αλέκας Παπαρήγα, όπου η Πρόεδρος της ΚΟ του ΚΚΕ αναφέρεται στην υποκρισία ΝΔ -
ΠΑΣΟΚ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίον αποδίδουν ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά
που ξέρουν ότι δεν έχει.
Ενώ τα ίδια
κόμματα, όλα αυτά τα χρόνια, εγκαλούσαν το ΚΚΕ ως δογματικό και απολιθωμένο,
την ώρα που εκθείαζαν την «ανανέωση» όσων στελεχών το εγκατέλειψαν, για να
φτιάξουν μετά τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.
Στο «Αλ
Τσαντίρι» του Λάκη προβλήθηκε, με μονταρισμένο πλάνο, άλλη στιγμή της
συνεδρίασης της Βουλής, στο οποίο φαίνεται να χειροκροτεί σύσσωμη η πτέρυγα της
ΝΔ!!! Με προφανή στόχο να εμφανιστεί ότι την Πρόεδρο της ΚΟ του ΚΚΕ τη
χειροκροτούσαν όλοι οι βουλευτές της ΝΔ, ενώ την ώρα που έγινε το περιστατικό
δεν ήταν πάνω από 20 οι παρόντες βουλευτές της συγκυβέρνησης...
Μιλάμε για
τέτοια κατάντια. Είπαμε, όμως. Το να ποντάρεις σε κάποιο άλογο θέλει και
θυσίες, ακόμα και αν σου χαλάσει η μονταζιέρα...
Εμείς απλά
αναρωτιόμαστε: Ο Λαζόπουλος αντιγράφει τον Καρτερό της «Αυγής» ή το αντίθετο;
Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014
Έχει την αξία του αν το διαβάσεις έστω και
τώρα, διαβάζοντας θα ανακαλύψεις γιατί αφού πληρώνεις μια ζωή… ακόμη χρωστάς! και
το χειρότερο: το χρέος το κληρονομούν τα παιδιά και τα εγγόνια… γεννημένα και αγέννητα…
Ωρα να βγουν συμπεράσματα
Η οργή των εργαζομένων στα Ναυπηγεία
Ελευσίνας ξεχείλισε, αλλά το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν δεν προέκυψε τους
τελευταίους μόνο μήνες. Από αυτήν τη σκοπιά, είναι μια καλή ευκαιρία τώρα,
παράλληλα με τον αγώνα τους για τα δεδουλευμένα, να βγάλουν και ουσιαστικά
συμπεράσματα για την πολιτική που καθόρισε την πορεία των Ναυπηγείων και κατ'
επέκταση τη δική τους «μοίρα», με κατάληξη τη σημερινή κατάσταση. Το 1969, ο
εφοπλιστής Ανδρεάδης, με δάνεια από τη χούντα, ίδρυσε τα Ναυπηγεία Ελευσίνας.
Μέσα σε 6 χρόνια, τα
ναυπηγεία βρέθηκαν με χρέος 9 δισ. δραχμές. Από το '75 μέχρι το 1992 πέρασαν
στον έλεγχο του Δημοσίου, μέσω της Εμπορικής Τράπεζας και η αποπληρωμή των
χρεών φορτώθηκε εξ ολοκλήρου στο λαό, μέσα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Μέχρι
το 1992, στα ναυπηγεία εργάζονταν περίπου 2.200 εργαζόμενοι και έγιναν
κερδοφόρα. Το 1992, η κυβέρνηση της ΝΔ πούλησε το ναυπηγείο έναντι περίπου 8
δισ. δραχμών, καθαρό από χρέη, στον εφοπλιστή Περατικό. Επιβεβαιώθηκε έτσι ότι
οι ιδιωτικοποιήσεις είναι η άλλη όψη των κρατικοποιήσεων στον καπιταλισμό, αφού
και οι δύο σκοπό έχουν να διασφαλίσουν τα μονοπώλια και τα κέρδη τους, σε βάρος
των εργαζομένων και του λαού.
Ο εφοπλιστής, μέσα σε δύο χρόνια, φόρτωσε
στο ναυπηγείο χρέη ύψους 10 δισ. δραχμών, απέλυσε 300 εργαζόμενους, πήρε «θαλασσοδάνεια»
από την ΕΤΒΑ ύψους 7,5 δισ. και 2,3 δισ. δραχμών και τελικά επέστρεψε το
ναυπηγείο στο κράτος! Στις 20 Ιούνη 1997 υπογράφτηκε από την κυβέρνηση του
ΠΑΣΟΚ η σύμβαση με τον Ν. Ταβουλάρη, με τίμημα 30 δισ. δραχμές, με περίοδο
αποπληρωμής τα 15 χρόνια, συν δύο χρόνια περίοδο χάριτος. Ο Ταβουλάρης έγινε
ιδιοκτήτης των ναυπηγείων, έχοντας εξασφαλίσει παραγγελίες του Πολεμικού
Ναυτικού ύψους 25 δισ. δραχμών.
Μέσα σε πέντε μήνες και
μέχρι το Νοέμβρη του 1997, ο Ταβουλάρης απέλυσε 1.600 εργαζόμενους και από
αυτούς επαναπροσέλαβε 750 χαρακτηρίζοντάς τους «νέες» θέσεις εργασίας, με
πετσοκομμένους μισθούς και εργασιακά δικαιώματα! Τον ίδιο χρόνο, πήρε 7 δισ.
δραχμές κρατική επιδότηση και άλλα 7 δισ. δάνειο για επενδύσεις.
Στις 10/03/2011, η
διοίκηση της εταιρείας με αίτηση που κατέθεσε η μητρική εταιρεία «Νεώριον
Συμμετοχών», ζήτησε την υπαγωγή των Ναυπηγείων Ελευσίνας στο άρθρο 99 του
πτωχευτικού κώδικα, υποστηρίζοντας ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας. Η
συγκεκριμένη κίνηση στόχευε να πάρουν κομμάτι από την πίτα των εξοπλιστικών
προγραμμάτων ύψους 10 δισ. ευρώ που εκείνη την περίοδο είχε καταρτιστεί από την
κυβέρνηση, μέσω της κατασκευής των γαλλικών φρεγατών τύπου «ΦΡΕΜ» για το
Πολεμικό Ναυτικό.
Ακολούθησε η διένεξη με το κράτος, που
ισχυρίζονταν ότι ενώ τα ναυπηγεία είχαν πάρει λεφτά, δεν είχαν προχωρήσει
ανάλογα τις εργασίες, με τον επιχείρημα ότι δε διέθεταν «ρευστό». Το υπουργείο
Εθνικής Αμυνας αντιδίκησε με τα Ναυπηγεία που ζητούσαν επιπλέον χρήματα,
επικαλούμενο σχετική γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Το θέμα διευθετήθηκε
προσωρινά με μια τροπολογία τον Απρίλη του 2013, με την οποία αποδεσμεύονταν 25
εκ. ευρώ για τον ιδιοκτήτη του ναυπηγείου, προκειμένου να προχωρήσει η
κατασκευή τριών πυραυλακάτων που είχε παραγγείλει το Πολεμικό ναυτικό. Το
επιχείρημα ήταν τότε ότι με μέρος από αυτά τα λεφτά (11,5 εκ. ευρώ) θα
πληρώνονταν οι εργαζόμενοι. Η τροπολογία δεν έλυσε το πρόβλημα, το οποίο
επανέρχεται ακόμα πιο οξυμένο σχεδόν ενάμιση χρόνο μετά, και ενώ φουντώνουν τα
σενάρια και τα επιχειρηματικά παιχνίδια γύρω από τα Ναυπηγεία.
Η πείρα που έχουν αποκομίσει οι
εργαζόμενοι και στα Ναυπηγεία Ελευσίνας δε δικαιολογεί αυταπάτες και αναστολές.
Η εργοδοσία και το κράτος της «τα βρίσκουν» και «τα χαλάνε» ανάλογα με το πού
φυσάει κάθε φορά ο άνεμος των ανταγωνισμών και των επιχειρηματικών συμφερόντων.
Χαμένοι, όμως, βγαίνουν πάντα οι εργαζόμενοι. Καμιά θέση εργασίας δε
διασφαλίζεται, κανένας μισθός δεν είναι σίγουρος όσο τα ναυπηγεία είναι
ιδιοκτησία των καπιταλιστών. Οσο η ναυπηγική βιομηχανία υπηρετεί το
καπιταλιστικό κέρδος και όχι τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και την άμυνα της
χώρας.
Αυτό προϋποθέτει
σύγκρουση και όχι συνεργασία με το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του, ρήξη και
όχι ανοχή με την ΕΕ και τις κατευθύνσεις της, ανατροπή και όχι συμβιβασμό με
τον «ρεαλισμό» του καπιταλιστικού μονόδρομου.
Από το σημερινό
Ριζοσπάστη22/10/2014
Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014
Η ΑΥΓΗ κι Ο
χορτάτος θείος Θ. Κ. (θανασης Καρτερός)
Θα μπορούσε κάποιος να κλείσει την εφημερίδα και να μη δώσει σημασία. Να σκεφθεί ότι εκεί
στην «Αυγή», την «εφημερίδα της αριστεράς», όπως ισχυρίζεται, υπάρχει κάποιος
τύπος που κοιμάται και ξυπνάει βλέποντας στον ύπνο του τον Στάλιν.
Ενας ακόμα γραφικός, που βγάζει τα εσώψυχά του κάνοντας ασκήσεις
στο χαρτί με την αισώπεια γλώσσα του. Ομως, ο μύθος που σερβίρει ο Θ. Καρτερός,
με τον «Γιαννάκη που λιποθύμησε από την πείνα, αλλά μια κακιά κυρία Κανέλλη
εμποδίζει τους γονείς να στυλώσουν στα πόδια του το παιδί, με ένα ποτήρι
γάλα...» ξεπερνά τα όρια.
Οχι γιατί χρεώνει στο ΚΚΕ την ευθύνη για την πείνα και την
εξαθλίωση από την οποία δοκιμάζεται ένα σημαντικό μέρος του λαού μας. Αυτό
είναι το λιγότερο και αναμενόμενο από τον συγκεκριμένο αρθρογράφο.
Ο Θ. Κ. κάνει κάτι πολύ χειρότερο. Ζητάει από τον κόσμο αυτό που
σήμερα απαιτεί η κυρίαρχη λογική. «Μάθε να ζεις με τα ψίχουλα». «Να είσαι
ευχαριστημένος, Γιαννάκη, που έχεις ένα ποτήρι γάλα»!
Ως άλλος Μωυσής, που κατέβηκε από το όρος Σινά με τη ρομφαία του θεϊκού
λόγου, νουθετεί το λαό του: «"Δος ημίν σήμερον"! Και για αύριο; Αύριο
έχει ο Θεός ή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αν προτιμάτε.
Κλείστε τα αυτιά σας σε αυτούς που ενσπείρουν "καινά
δαιμόνια". Που βάζουν τον Γιαννάκη, αντί να του δώσουν ένα ποτήρι γάλα, να
διαβάζει εφημερίδες και να αναρωτιέται. Μα γιατί με τόσα κουτιά γάλα στα ράφια
του σούπερ μάρκετ της γειτονιάς, εγώ δεν έχω να πιω ούτε ένα ποτήρι, για να μη
λιποθυμώ από την εξάντληση;
Δεν είναι η ώρα, Γιαννάκη, για τέτοιες ερωτήσεις. Τώρα είναι η ώρα
να σκεφθούμε πώς θα στομώσουμε την πείνα μας. Μη δίνεις σημασία σε αυτά που
λένε οι κουκουέδες. Κοιτάξτε να μπαλώσουμε τη φτώχεια μας όπως όπως.
Εντάξει, ο μπαμπάς σου δεν έχει
δουλειά. Η μαμά σου άρρωστη, κλινήρης, δεν
έχει να αγοράσει τα φάρμακά της. Ούτε μπορεί να πάει στο νοσοκομείο, γιατί
είναι ανασφάλιστη. Ομως, Γιαννάκη, σ' αυτή τη ζωή δεν μπορείς να τα 'χεις όλα.
Πιες το γάλα σου να πάρεις δυνάμεις, να σηκωθείς, να πας στο
σχολείο αύριο. Και μη διαμαρτύρεσαι γιατί το παντελόνι σου έχει φθαρεί και ο
μπαμπάς, άνεργος, δεν έχει λεφτά για να σου αγοράσει άλλο. Μην αφήσεις,
Γιαννάκη, τους κουκουέδες να σε "εκβαρβαρίσουν".
Τώρα είναι ώρα για πολιτισμένα πράγματα. Προσγειωμένα. Μη ζητάς
τον "ουρανό με τ' άστρα". Αυτοί που σου λένε να διαβάσεις τις
εφημερίδες και να ρωτάς είναι "αιθεροβάμονες". Δε χρειάζεται να
μάθεις τι φταίει για την πείνα σου. Ούτε ποια τάξη είναι αυτή που κλέβει το
ψωμί από το τραπέζι σας.
Τώρα είναι η ώρα του "ψήφιζε και μη ερεύνα". Και αν
μάλιστα μαζί με τον μπαμπά σου, που λες ότι είναι ΣΥΡΙΖΑ, κάνετε στις επόμενες
εκλογές το καθήκον σας, ε, τότε, μπορεί ο μπαμπάς να μη βρει δουλειά, εσύ
Γιαννάκη να μη γίνεις αυτό που ονειρεύεσαι, αλλά, ρε μπαγάσα, στο εγγυώμαι: Ενα
ποτήρι γάλα θα το έχεις κάθε πρωί! Αυτά είχα να σου πω, Γιαννάκη. Ο χορτάτος
θείος σου Θ. Κ.».
Παρμένο από τον Ριζοσπάστη 15/10/2014 σελ 24 ''Αποκαλυπτικά''
Τρίτη 15 Απριλίου 2014
Βάλε φρένο στους διαχειριστές της φτώχειας… αν δεν
μπορείς να τους διακρίνεις… δεν είναι δύσκολο, - εύκολο είναι! …κλείσε τα αυτιά και τα μάτια
σου σε όλους εκείνους που ακόμη και σήμερα έχουν το θράσος να ‘’λιβανίζουν’’
τον αρχιτέκτονα της φτώχειας μας… την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η κυβέρνηση ανακοινώνει αυτές τις μέρες
μια σειρά από μέτρα για τη διαχείριση της πιο ακραίας φτώχειας, που εστιάζουν
στη σίτιση και την προσωρινή στέγαση των αστέγων.
Οι άστεγοι αυξήθηκαν σημαντικά τα
τελευταία χρόνια στην Αθήνα και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Μεταξύ τους βρίσκονται
χιλιάδες πρώην εργαζόμενοι και μικροεπαγγελματίες, που έχασαν κάθε πηγή
εισοδήματος και κατ' επέκταση το σπίτι στο οποίο έμεναν, είτε ήταν δικό τους
είτε το νοίκιαζαν.
Για όλους αυτούς, η κυβέρνηση υπόσχεται να
εξασφαλίσει ένα κατάλυμα για 20 μέρες, ενώ υπόσχεται την προώθησή τους σε άλλες
βραχυπρόθεσμες δομές. Ταυτόχρονα, η ενίσχυση των προγραμμάτων για τη σίτισή
τους θα πραγματοποιηθεί δίνοντας 20 εκ. ευρώ σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και
ΜΚΟ που διοργανώνουν συσσίτια. Τα μέτρα αυτά δεν πρόκειται, βεβαίως, να
αντιμετωπίσουν ουσιαστικά τη φτώχεια, ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον. Ούτε βεβαίως
το λεγόμενο «κοινωνικό μέρισμα» θα μπορέσει να αποκαταστήσει τις μεγάλες
απώλειες των εισοδημάτων που έχουν υποστεί τα εργατικά - λαϊκά στρώματα τα
τελευταία χρόνια.
Αυτά τα μέτρα συνιστούν συνταγή
διαχείρισης - ανακύκλωσης της ακραίας φτώχειας, συνταγές που έχουν αξιοποιηθεί
σε πολλά καπιταλιστικά κράτη, είτε βρίσκονται σε κρίση είτε σε ανάπτυξη.
Ολα τα κόμματα αστικής διαχείρισης
ανταγωνίζονται για το ποιος έχει το καλύτερο πρόγραμμα διαχείρισης της
φτώχειας, ονομάζοντάς το μάλιστα «κοινωνική πολιτική». Ολοι επενδύουν πάνω στις
μειωμένες απαιτήσεις που έχουν κυριαρχήσει στους εργαζόμενους όλα αυτά τα
χρόνια της οικονομικής κρίσης.
Για παράδειγμα, στις 3/6/2013, ο Αλ.
Τσίπρας έλεγε από τη Δραπετσώνα: «Ενα χρόνο πριν στην Αθηναΐδα (...) καταθέσαμε
(...) μια δέσμη μέτρων με κεντρικό μας σύνθημα ότι αναλαμβάνουμε την ευθύνη να
σταματήσουμε την καταστροφή και να ανοικοδομήσουμε την Ελλάδα. Να επαναφέρουμε,
δηλαδή, όσο πιο γρήγορα το βιοτικό επίπεδο των Ελληνίδων και των Ελλήνων (...)
Σήμερα (...) δυστυχώς δεν μπορούμε να ισχυριστούμε το ίδιο (...) Σήμερα είμαστε
αναγκασμένοι να έχουμε ως προτεραιότητα να επουλώσουμε τις πληγές από την
καταστροφή». Για όλα τα παραπάνω, παρουσίασε ένα «χάρτη αξιοπρεπούς διαβίωσης»
και ανήγγειλε δημόσια διαβούλευση με ΜΚΟ, φορείς και την Εκκλησία.
Το κάδρο συμπληρώνουν οι προγραμματικές
θέσεις της «κεντροαριστερής» «Ελιάς», η οποία, στο κεφάλαιο «για την κοινωνία
της συνοχής, της αλληλεγγύης, της φροντίδας», προτείνει μέτρα όπως: «Δημιουργία
εθνικού συστήματος κοινωνικής φροντίδας», «θεσμοθέτηση ελάχιστου εγγυημένου
εισοδήματος», «παρεμβάσεις για ανακούφιση ανέργων» κ.ά.
Το εργατικό-λαϊκό κίνημα βεβαίως και
πρέπει να παλεύει για άμεσα μέτρα ανακούφισης γι' αυτούς που υποφέρουν, να
αναπτύσσει πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στους ανέργους, στους άστεγους,
διεκδικώντας ταυτόχρονα και ουσιαστικά μέτρα για την προστασία των ανέργων,
παλεύοντας ενάντια στην ανεργία, για την ουσιαστική αποκατάσταση εισοδημάτων
κ.λπ.
Είναι, όμως, αναπόφευκτο ότι κάθε πολιτική
δύναμη που θέλει να διαχειριστεί το σημερινό αντιλαϊκό καπιταλιστικό δρόμο
ανάπτυξης να μην μπορεί ούτε καν να υποσχεθεί την αντιμετώπιση της φτώχειας και
της ανεργίας. Τα μέτρα λοιπόν διαχείρισης της φτώχειας είναι στρατηγική επιλογή
και μονόδρομος για τις αστικές κυβερνήσεις και την ΕΕ, προκειμένου να
διαφυλάσσεται η λεγόμενη «κοινωνική συνοχή».
Το μεγάλωμα της φτώχειας και η διαχείρισή
της, με μέτρα που τη συντηρούν και την αναπαράγουν, είναι φαύλος κύκλος στον
καπιταλισμό, που θα σπάσει μόνο αν ο λαός αποφασίσει με την πάλη του να
τσακίσει το σύστημα που τον τσακίζει.
Παρασκευή 4 Απριλίου 2014
’’ΑΛΉΘΕΙΕΣ’’ με ΜΕΓΑΛΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ
ΥΠΟΥΡΓΟΣ
ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Δεδομένα
τα αντιλαϊκά μέτρα ακόμα και χωρίς μνημόνια
Μιλώντας χτες σε εκδήλωση, είπε ότι οι
ανατροπές που προωθεί η κυβέρνηση είναι ίδιες με αυτές στα άλλα κράτη - μέλη
της ΕΕ και υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων
|
Ιδιαίτερα
αποκαλυπτικός ήταν ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης, σε ομιλία
που έκανε χτες στο «Deree College» για το χαρακτήρα, τη σκοπιμότητα των
αντεργατικών ανατροπών που επιβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια και κυρίως για τα
χειρότερα που περιμένουν τους εργαζόμενους, αν δεν ανασυνταχθούν για να
εμποδίσουν και να ανατρέψουν την κυρίαρχη στρατηγική.
Ο Γ. Βρούτσης είπε στην ομιλία του: «Θέλω να
είμαι σαφής και ειλικρινής. Και εάν ακόμη δεν υπήρχε η πίεση των εκπροσώπων των
δανειστών, εάν δεν υπήρχαν μνημόνια και υποχρεώσεις, θα έπρεπε μόνοι μας να
προχωρήσουμε προς την κατεύθυνση αυτή. Των αλλαγών και μεταρρυθμίσεων σε όλο το
φάσμα της οικονομικής, κοινωνικής, αλλά και πολιτικής ζωής του τόπου.
Από εδώ και μπρος, λοιπόν, οφείλουμε να
διοχετεύσουμε όλες μας τις δυνάμεις στην ολοκλήρωση αυτών των διαρθρωτικών
μεταρρυθμίσεων. Χρειάζεται η ωρίμανση και το "δέσιμο" όσων αλλαγών
έχουν ήδη γίνει, η αφομοίωσή τους από την αγορά και την οικονομία, ώστε να
καταστούν λειτουργικές και αποτελεσματικές. Με ψυχραιμία, κοινωνική συνεννόηση
και αποφασιστικότητα. Και κυρίως χωρίς "πισωγυρίσματα". Γιατί οι
μεγάλες ευκαιρίες δεν δίνονται δεύτερη φορά».
Ο υπουργός Εργασίας ομολογεί ότι τα αντεργατικά μέτρα
ήταν αναγκαία από τη σκοπιά του κεφαλαίου και γι' αυτό θα έπρεπε να είχαν
προχωρήσει νωρίτερα, ανεξάρτητα από την κρίση και τη στάση των δανειστών.
Επιπλέον, ο Γ. Βρούτσης απειλεί έμμεσα τους εργαζόμενους να κάτσουν στ' αυγά
τους, προειδοποιώντας για τον κίνδυνο «πισωγυρίσματος».
Στο ίδιο πνεύμα είναι και η «ανάλυση» που έκανε στην
ομιλία του για την ανεργία. Οπως είπε, «εάν όλες αυτές οι αλλαγές και
μεταρρυθμίσεις που σήμερα πραγματοποιούμε, στην παραγωγή, στην οικονομία, στο
κράτος και την απασχόληση, είχαν γίνει εγκαίρως και οργανωμένα, ο αντίκτυπος
της κρίσης θα ήταν ηπιότερος. Οι επιπτώσεις θα ήταν πιο διαχειρίσιμες. Και η
ανεργία θα ήταν αρκετά μικρότερη».
Ο Γ. Βρούτσης προσπαθεί να ενοχοποιήσει τις
κατακτήσεις και τους αγώνες των εργαζομένων για την κρίση και τον τρόπο που τη
διαχειρίζεται η κυβέρνηση, σπέρνοντας το φόβο ότι τα δεινά θα συνεχιστούν, αν
μεγαλώσει η απαιτητικότητα των εργαζομένων και δε συμβιβαστούν με τους μισθούς
πείνας, τις συντάξεις - επιδόματα και τη θεόρατη ανεργία.
Κάνουν
ό,τι γίνεται σε όλη την ΕΕ
Λίγο πιο κάτω, ο Γ. Βρούτσης ομολόγησε ότι τα
αντεργατικά μέτρα είναι ενιαία στρατηγική στα κράτη - μέλη της ΕΕ, λέγοντας ότι «σε
όλες τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες επιχειρούνται παρόμοιες αλλαγές». Εξέφρασε,
μάλιστα, το παράπονο ότι εκεί το κίνημα είναι πλήρως ενσωματωμένο, σε αντίθεση
με την Ελλάδα, όπου οι αγώνες των εργαζομένων, με τη συμβολή του ΠΑΜΕ, έβαλαν
σοβαρά εμπόδια και καθυστέρησαν τα αντιλαϊκά μέτρα.
Οπως λέει αναφερόμενος σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, «έχουμε
και εκεί αντιπαραθέσεις, πολλές φορές σκληρές. Ωστόσο, έχουμε και συναινέσεις,
έχουμε ανοιχτό και ειλικρινή δημόσιο διάλογο, κλίμα εμπιστοσύνης. Ακόμη και
στις πιο δύσκολες αποφάσεις.
Από την άλλη, εδώ στην Ελλάδα, γίνεται
δαιμονοποίηση οποιασδήποτε μεταρρύθμισης στους θεσμούς της απασχόλησης,
αλλεργικές αντιδράσεις και μόνο στο άκουσμα της λέξης "ευελιξία"».
Επομένως, νοιάζονται για ένα εργατικό, λαϊκό κίνημα
που θα δρα στα μέτρα τους, δηλαδή στα μέτρα της ταξικής συναίνεσης για το
αυγάτισμ0α του καπιταλισμού. Εχουν δυσκολία σ' αυτό, γιατί στην Ελλάδα υπάρχει
το ΠΑΜΕ, υπάρχει το ΚΚΕ.
Κατά τα άλλα, ο Γ. Βρούτσης απαρίθμησε όλα τα βάρβαρα
μέτρα που πέρασε η κυβέρνηση τον τελευταίο χρόνο, κομπάζοντας ότι «μετά
και την πρόσφατη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, η Ελλάδα παρουσιάζει εξαιρετικές
επιδόσεις και στην υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Δηλαδή, στις
απαραίτητες εκείνες αλλαγές - στη δομή της οικονομίας, στο κράτος, στους
θεσμούς - προκειμένου να γίνουμε μια "φυσιολογική" χώρα».
Στάθηκε ιδιαίτερα στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων,
εκθειάζοντας τη συμφωνία «με το σύνολο των κοινωνικών εταίρων που
επέδειξαν ωριμότητα, ενδυναμώνοντας το ρόλο του Ανωτάτου Συμβουλίου Εργασίας
(ΑΣΕ)».
Σύμφωνα με τον Γ. Βρούτση, οι αλλαγές στη νομοθεσία
για τις ομαδικές απολύσεις - που θα συνεχιστεί τον επόμενο Οκτώβρη - αποτελούν
προσαρμογή στα όσα ισχύουν στην ΕΕ και υπηρετεί την απαίτηση των μεγάλων
επιχειρηματικών ομίλων να αυξομειώνουν ανεμπόδιστα το προσωπικό τους, ανάλογα
με τις ανάγκες της κερδοφορίας τους.
Οπως είπε, «θωρακίσαμε τη διαδικασία, σύμφωνα
με τις καλύτερες ευρωπαϊκές πρακτικές. Διασφαλίζοντας τόσο τη δυνατότητα των
επιχειρήσεων να αναδιαρθρώνονται όσο και την προστασία των εργαζομένων.
Και το σημαντικότερο, αποδεσμεύσαμε το
ζήτημα της αναδιοργάνωσης των επιχειρήσεων από την "παγίδα" του
πολιτικού κόστους που συνεπαγόταν η διοικητική έγκριση του εκάστοτε υπουργού».
Σε άλλο σημείο, ο Γιάννης Βρούτσης προανήγγειλε νέο
γύρο ανατροπών και προνομίων σε όφελος του κεφαλαίου, λέγοντας ότι «η
δημιουργία ενός νέου ενάρετου κύκλου ανάπτυξης δεν μπορεί παρά να έρθει μέσα
από μια δυναμική ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και της επενδυτικής ζήτησης»
και το «σπάσιμο του φαύλου κύκλου της χαμηλής ανταγωνιστικότητας». Δηλαδή,
παραπέρα μείωση μισθών, συντάξεων και περαιτέρω χτύπημα των ΣΣΕ, εργασιακών
σχέσεων κ.λπ.
Χρησιμοποιώντας ορολογία ...ΣΥΡΙΖΑ, ο υπουργός
Εργασίας συνέχισε: «Το ζητούμενο είναι η υγιής και εξωστρεφής, έντιμη και
δημιουργική επιχειρηματικότητα, τμήμα μιας παγκόσμιας αλυσίδας αξίας και όχι οι
κρατικοδίαιτες και παρασιτικές εκδοχές της που κυριάρχησαν στη μεταπολιτευτική
ιστορία της χώρας μας.
Και αυτή η υγιής επιχειρηματικότητα δεν
μπορεί παρά να έχει στον πυρήνα της το σεβασμό στην εργασία. Τη νόμιμη,
ποιοτική και αξιοπρεπή εργασία. Αυτή είναι η καθαρή και στέρεη άποψή μας για το
ζήτημα του αναπτυξιακού προτύπου και την πραγματική δημιουργία νέων θέσεων
εργασίας».
Ο Γ. Βρούτσης, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, διαχωρίζει τους
επιχειρηματίες σε «υγιείς» και σε κρατικοδίαιτα «λαμόγια», με στόχο να βγάλει
λάδι το κεφάλαιο και την αντιλαϊκή στρατηγική του.
Με τον ίδιο τρόπο, καλλιεργεί αυταπάτες ότι η
επιχειρηματικότητα αν είναι «υγιής», μπορεί να συνυπάρχει με τα εργατικά
δικαιώματα, να διασφαλίσει τη λαϊκή ευημερία. Τα ίδια επιχειρήματα χρησιμοποιεί
και ο ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλοντας το δικό του αναπτυξιακό «μοντέλο».
Τέλος, ο υπουργός Εργασίας δεν παρέλειψε να στείλει
μήνυμα ότι η πολιτική σε όφελος των μονοπωλίων θα περάσει «διά πυρός και
σιδήρου», κάνοντας λόγο για «υπέρβαση της διάχυτης διστακτικότητας της
κοινωνίας, αλλά και των οργανωμένων αντιστάσεων ομάδων που ήθελαν και θέλουν να
διαφυλάξουν τα προνόμια και τις προσόδους τους σε βάρος της υπόλοιπης
κοινωνίας».
ΕΣΠΑ: Ερώτηση / Απάντηση
-- Η ΕΕ, όμως, μας δίνει χρήματα για να
γίνονται έργα, μέσω ΕΣΠΑ χρηματοδοτούνται τα προγράμματα εργασίας, παιδικοί
σταθμοί κ.λπ. Αρα, λοιπόν, έχει
και θετικά, δεν μπορούμε να τα απορρίψουμε όλα.
Από πού, όμως, προέρχονται τα χρήματα του
ΕΣΠΑ; Τα χρήματα του ΕΣΠΑ είναι χρήματα των λαών των
κρατών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Προέρχονται από τη φοροαφαίμαξη του λαού, από την
περικοπή και εμπορευματοποίηση στοιχειωδών κοινωνικών υπηρεσιών, από την κλοπή
του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου, τον οποίο το αστικό κράτος αναδιανέμει προς
όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών.
Τα λεφτά που συγκεντρώνονται στα κοινοτικά ταμεία από
την εισφορά κάθε κράτους έχουν αφαιρεθεί από τους λαούς και αναδιανέμονται στα
μονοπώλια.
Για τα κοινοτικά πακέτα, όπως και για το ΕΣΠΑ, υπάρχουν
σοβαρές κόντρες σχετικά με το ποια τμήματα της πλουτοκρατίας θα πάρουν τη
μερίδα του λέοντος. Και βέβαια αξιοποιούνται και για την υλοποίηση των
καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.
Πού πάνε κατά κανόνα αυτά τα χρήματα; Η
αρχή για τις χρηματοδοτήσεις του ΕΣΠΑ είναι μία και μοναδική: Να διαμορφώνουν
συνθήκες, ώστε οι καπιταλιστές να εξασφαλίζουν για μεγάλες χρονικές περιόδους
υπερκέρδη.
Οι επενδύσεις πρέπει να είναι «συμφέρουσες»,
«αποδοτικές», «ανταγωνιστικές». Αυτό σημαίνει ότι η επιλογή τους δε γίνεται με
κριτήριο τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες.
Είναι πολύ συχνό φαινόμενο έργα ζωτικής σημασίας να
μένουν πίσω ή να απορρίπτονται από τη χρηματοδότηση μέσω ΕΣΠΑ σε σχέση με έργα
που εκτελούνται από ιδιώτες ή μέσω ΣΔΙΤ και ενισχύουν την κερδοφορία τους. Κι αυτό
γιατί βασική προϋπόθεση για την ενεργοποίηση χρηματοδοτήσεων του ΕΣΠΑ είναι οι
συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Και βεβαίως κανένας ιδιώτης επιχειρηματίας δε θα κάνει
έργο για να προσφέρει στο λαό. Το κάνει για να βγάλει κέρδος.
Από αυτή τη σκοπιά το ΕΣΠΑ και τα προηγούμενα
κοινοτικά «αναπτυξιακά» προγράμματα έχουν φανερό ταξικό χαρακτήρα. Στην Ελλάδα
μεγάλο τμήμα τους - πάνω από 40%, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής - επιστρέφει άμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους των ισχυρών καπιταλιστικών
κρατών της ΕΕ, ενώ το υπόλοιπο λυμαίνεται η ντόπια αστική τάξη.
Ενα βεβαίως τμήμα τους πηγαίνει και σε
ψίχουλα στο λαό με στόχο τη «διαχείριση» και όχι την αντιμετώπιση οξυμένων
λαϊκών προβλημάτων.
Και βέβαια είναι λογικό λαϊκές οικογένειες, νέα ζευγάρια
να αξιοποιούν έστω και αυτά τα ψίχουλα για να στέλνουν το παιδί τους δωρεάν
στον παιδικό σταθμό ή οι μακροχρόνια άνεργοι που πιάνουν δουλειά σε προγράμματα
που χρηματοδοτούνται από κονδύλια του ΕΣΠΑ, όπως το πρόγραμμα για την κοινωφελή
εργασία (τα λεγόμενα 5μηνα αφού τόσο διαρκεί η εργασία, μετά, οι εργαζόμενοι σ'
αυτά ξαναπερνούν στην ανεργία).
Το ΚΚΕ, οι υποψήφιοί του, εξάλλου,
παλεύουν ώστε όσο είναι δυνατόν τα όποια κονδύλια
δίνονται μέσω της ΕΕ να κατευθύνονται ακριβώς στην κάλυψη τέτοιων εργατικών -
λαϊκών αναγκών.
Παλεύουμε ώστε όσα χρήματα έχουν φύγει από τις τσέπες
των εργαζομένων και έχουν διοχετευθεί σε δημοτικούς και περιφερειακούς
προϋπολογισμούς, να αξιοποιούνται για να καλύπτονται λαϊκές ανάγκες.
Η ίδια η ζωή δείχνει ότι έτσι δεν λύνονται
οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες.
-- Τη στιγμή που προχωράνε οι περικοπές από τους
κρατικούς, περιφερειακούς, δημοτικούς προϋπολογισμούς σε υπηρεσίες Υγείας,
Παιδείας, Πρόνοιας, στη βάση και των κατευθύνσεων του κεφαλαίου και της ΕΕ, τα
χρήματα του ΕΣΠΑ δεν πρόκειται να καλύψουν ποτέ το σύνολο των αναγκών των
λαϊκών οικογενειών για παιδικούς σταθμούς.
Οχι μόνο γιατί τα δύο τελευταία χρόνια χιλιάδες παιδιά
αποκλείστηκαν από το πρόγραμμα, όχι μόνο γιατί και όσα εντάχθηκαν δεν είναι
εξασφαλισμένα για τα επόμενα χρόνια, αλλά και γιατί οι παιδικοί σταθμοί
λειτουργούν με όρους «παιδοφυλακτηρίου», με ελάχιστες υποδομές.
-- Τη στιγμή που προωθούνται, με βάση και τις
κατευθύνσεις της ΕΕ, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η απελευθέρωση των
απολύσεων κ.λπ. τα χρήματα του ΕΣΠΑ που αξιοποιούνται για τα λεγόμενα
«προγράμματα απασχόλησης» δεν λύνουν την ανάγκη όλοι οι εργαζόμενοι να έχουν
δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Το «πρόγραμμα της κοινωφελούς εργασίας» μοιράζει
ψίχουλα στους εργαζόμενους για πέντε μήνες. Μειώθηκε η ανεργία από την
υλοποίηση τέτοιων προγραμμάτων;
Οι ανάγκες της εργατικής οικογένειας δεν σταματούν
μετά τους πέντε μήνες... Θυμίζουμε επίσης ότι σε μεγάλο ποσοστό οι εργαζόμενοι
που εντάχθηκαν στα προγράμματα παρέμειναν για πολλούς μήνες και παραμένουν
ακόμα απλήρωτοι...
Ο λαός, λοιπόν, δεν έχει τίποτα να κερδίσει
περιμένοντας τα «ψίχουλα του ΕΣΠΑ», όταν η πολιτική της ΕΕ που στηρίζει τον
καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης σαρώνει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.
Πέμπτη 3 Απριλίου 2014
«Πολιτικός πολιτισμός»
Παρουσίασε συνδυασμό για την Περιφέρεια Αττικής ο Τζήμερος και είπε: «Οι περιφέρειες καλούνται να επιλέξουν αν θα συνεχίσουν να είναι εστίες κομματικών συναλλαγών και εξυπηρετήσεων ή θα αποτελέσουν βασικά κύτταρα δημιουργίας και ανάπτυξης.
Ο συνδυασμός αποτελεί ένα κίνημα πολιτών, το οποίο προτείνει έναν διαφορετικό πολιτικό πολιτισμό συμμετοχής και συνεργασίας». Το ότι ο Τζήμερος είναι γνήσιος υπερασπιστής των συμφερόντων του κεφαλαίου, που απεχθάνεται οτιδήποτε έχει σχέση με δικαιώματα των εργαζομένων, είναι γνωστό.
Απλά, επειδή μίλησε για «κίνημα πολιτών» και «πολιτικό πολιτισμό», οφείλουμε να θυμίσουμε μερικές τοποθετήσεις του: «Οταν το ΠΑΜΕ έχει καταλύσει κάθε έννοια νομιμότητας, όταν έρχεται ο τουρίστας από την Ιαπωνία ένα ταξίδι ζωής για να επισκεφτεί την Ακρόπολη και τη βρίσκει κλειστή από δέκα νταβατζήδες του ΠΑΜΕ, τι είναι αυτό; Δεν είναι φασισμός;
Οταν προσπαθεί να αποπλεύσει ένα πλοίο και πάνε και καταλαμβάνουν τον καταπέλτη, αυτό δεν είναι φασισμός;». Οι εργατικές κινητοποιήσεις για το δικαίωμα στη δουλειά, στο φαΐ, στο μεροκάματο, για τον Τζήμερο είναι φασισμός... Μέχρι τα μπούνια αντιδραστικός και εχθρικός προς το λαό.
* * *
Του φταίνε οι διαδηλώσεις
Είναι γνωστό ότι ο Γ. Καμίνης έχει δώσει ...αγώνες για τον περιορισμό και την απαγόρευση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας. Και συνεχίζει να δίνει το στίγμα του. Ισχυρίστηκε λοιπόν ότι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων πλήττουν την κοινωνική δραστηριότητα και τις επιχειρήσεις στο κέντρο.
Μάλιστα, επικαλέστηκε και την ιδιότητά του ως καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου για να μας πείσει ότι το δικαίωμα στη συνάθροιση και τη διαδήλωση πλήττει άλλα δικαιώματα, όπως την ελεύθερη κυκλοφορία των κατοίκων και των επισκεπτών, την επιχειρηματική δραστηριότητα και την ασφάλεια, που επίσης το Σύνταγμα προστατεύει, όπως είπε.
Συναινεί έτσι στον απώτερο στόχο της άρχουσας τάξης να μπουν οι λαϊκοί αγώνες στο γύψο, να φιμωθούν οι αντιδράσεις απέναντι σε μια πολιτική που καταδυναστεύει το λαό. Λογικό, θα πει κανείς. Εδώ, ολόκληρη πρόταση νόμου συνέταξε για τον περιορισμό και την απαγόρευση διαδηλώσεων, με στόχο το χτύπημα του εργατικού λαϊκού κινήματος.
«Γιατί να πάω να ψηφίσω στις ευρωεκλογές; Ετσι και αλλιώς δεν θα αλλάξει τίποτα. Με την αποχή ίσως στείλω κάποιο μήνυμα»
Το μήνυμα που θα στείλουν οι εργαζόμενοι στις ευρωεκλογές του Μάη πρέπει να βάζει στο στόχαστρο το κεφάλαιο, την ΕΕ, το αστικό πολιτικό σύστημα, την πολιτική που ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση που ζουν αυτοί και οι οικογένειές τους.
Γι' αυτό έχουν μια μόνο επιλογή: Να ενισχύσουν το ΚΚΕ και να παλέψουν μαζί του. Αλλωστε, η αποχή ως στάση έχει δοκιμαστεί. Το 2009 πολλοί νέοι δεν πήγαν να ψηφίσουν στις ευρωεκλογές αλλά τα πράγματα δεν άλλαξαν υπέρ του λαού, κανένα μήνυμα δεν δόθηκε. Ισα ίσα χειροτέρεψε η κατάσταση. Το γεγονός είναι ένα: Δεν ιδρώνει το αυτί των κυβερνήσεων, της ΕΕ και των αφεντικών από την αποχή στις εκλογές. Δεν τους τρομάζουν η απάθεια και η ανοχή. Γι' αυτό άλλωστε υπάρχει και διεθνής πείρα. Στις ΗΠΑ με πολύ μικρή συμμετοχή στις εκλογές εναλλάσσονται κανονικότατα αντιλαϊκοί Πρόεδροι και κυβερνήσεις.
Εξάλλου, όταν το σύστημα δεν καταφέρνει να πείσει τους εργαζόμενους να στηρίζουν ενεργά την αντιλαϊκή πολιτική, τους θέλει αμέτοχους, απογοητευμένους και στη γωνία. Τους θέλει έξω από την εργατική - λαϊκή οργάνωση και πάλη και πολιτικά απαθείς. Θέλει να μην είναι οι εργαζόμενοι εμπόδιο στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς τους.
Οσοι εργαζόμενοι, νέοι, αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες:
- Δίκαια αηδιάζουν με τα αστικά κόμματα. Γιατί είναι σάπια γιατί υπηρετούν το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, που στηρίζεται στην εκμετάλλευση των πολλών για να κερδίζουν οι λίγοι, οι καπιταλιστές. Γι' αυτό το λόγο πρέπει να καταποντιστούν στις εκλογές τα κόμματα της συγκυβέρνησης, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
- Δίκαια δεν έχουν εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ, βλέπουν με επιφύλαξη ότι προσαρμόζεται μπροστά στην προοπτική της ανάληψης της κυβέρνησης δίνοντας όρκους πίστης στο κεφάλαιο. Στους παλιότερους άλλωστε θυμίζει παλιές και δοκιμασμένες τακτικές του ΠΑΣΟΚ. Γιατί η πολιτική του είναι πολιτική στήριξης της καπιταλιστικής ανάκαμψης στο πλαίσιο της ΕΕ.
- Δίκαια δεν πείθονται από τις μεταμορφώσεις του σάπιου πολιτικού συστήματος του κεφαλαίου, τα «θολά ποτάμια», τους δήθεν νέους και άφθαρτους που βγαίνουν μέσα από τα σπλάχνα επιχειρηματικών κέντρων και αναμασούν παλιές και φθαρμένες αντιδραστικές προτάσεις, στηρίζουν μέχρι τα μπούνια την ΕΕ.
- Δίκαια απορρίπτουν τη φασιστική εγκληματική Χρυσή Αυγή που είναι τραμπούκοι του συστήματος, μπράβοι του κεφαλαίου ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Εχουν τη δυνατότητα με την ψήφο τους να μη στηρίξουν το αστικό πολιτικό σύστημα και την αναμόρφωσή του ισχυροποιώντας το ΚΚΕ στις εκλογές και στους αγώνες.
Η ψήφος στο ΚΚΕ:
Θα κατατεθεί στη μόνη πραγματική λύση, που βρίσκεται στην οργάνωση του λαού, στην προσπάθεια ο λαός να αποκτήσει πίστη στη δύναμή του και να μην περιμένει από εναλλαγές κυβερνήσεων, στο έδαφος του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ, για να σωθεί.
Θα κατατεθεί στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, στον αγώνα για να μπουν εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα, να δυναμώσει η πάλη για όλα τα προβλήματα του λαού και της νεολαίας. Για δυνατή, ισχυρή εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση που θα αντιπαλεύει τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, ανοίγοντας το δρόμο για την πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο: Την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατική - λαϊκή εξουσία.
1770 Γεννιέται ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, οπλαρχηγός της Επανάστασης του 1821.
1821 Οι Σπετσιώτες με αρχηγούς τα αδέλφια Γκίκα και Παναγιώτη Μπόταση, τον πλοίαρχο Γεώργιο Πάνου και τον Ομηρίδη Σκυλίτση ξεσηκώνονται και υψώνουν τη σημαία της Επανάστασης στο νησί. Το παράδειγμά τους ακολουθούν ο Πόρος, η Αίγινα και η Σαλαμίνα.
1827 Ενώ οι Τούρκοι πολιορκούν την Ακρόπολη της Αθήνας και ο Αιγύπτιος Ιμπραήμ λεηλατεί την Πελοπόννησο, η Γ' Εθνοσυνέλευση στην Τροιζήνα εκλέγει τον Ιωάννη Καποδίστρια Κυβερνήτη της Ελλάδας και ψηφίζει νέο Σύνταγμα.
1885 Ο Γερμανός μηχανικός Γκότλιμπ Ντέμλερ παίρνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη μηχανή εσωτερικής καύσης.
1897 Πεθαίνει ο Γερμανός συνθέτης και πιανίστας Γιόχαν Μπραμς.
1912 Γεννιέται ο αθλητής, γιατρός και μαχητής της Ειρήνης Γρηγόρης Λαμπράκης.
1918 Αποβιβάζεται στο Χάνκο η γερμανική «Βαλτική Μεραρχία», με σκοπό την κατάπνιξη της σοσιαλιστικής επανάστασης στη Φινλανδία. Η επανάσταση είχε ξεσπάσει στις 27/1/1918, ενώ έληξε στις 15/5 με νίκη των αντεπαναστατικών δυνάμεων και των ξένων επεμβασιών.
1926 Απαγορεύεται με νόμο η λειτουργία των μη φασιστικών συνδικάτων στην Ιταλία.
1927 Το ΚΚΕ οργανώνει στην Αθήνα (θέατρο «Απόλλων») συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της ιμπεριαλιστικής αγγλοαμερικανικής επέμβασης στην Κίνα και του βάρβαρου βομβαρδισμού της πόλης Νανκίν.
1928 Δικάζονται ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Δημήτρης Γληνός. Κατηγορούνται για διάδοση ανατρεπτικών ιδεών, επειδή ήταν ομιλητές σε εκδήλωση για τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής επανάστασης στη Σοβιετική Ενωση.
1931 Η κυβέρνηση Βενιζέλου καταθέτει στη Βουλή το νομοσχέδιο «Περί Τύπου», με το οποίο αποσκοπεί να φιμώσει, κυρίως, τον επαναστατικό Τύπο.
1948 Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν υπογράφει το γνωστό «σχέδιο Μάρσαλ».
1949 Ανασχηματίζεται η Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας. Πρόεδρός της αναλαμβάνει ο Δημήτρης Παρτσαλίδης.
1962 Ο Ενβέρ Χότζα (Α' Γραμματέας του Κόμματος Εργασίας της Αλβανίας) καλεί το ΚΚ Κίνας να πάρει ανοιχτή θέση «ενάντια στον χρουστσοφικό ρεβιζιονισμό». Το ρήγμα στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα βαθαίνει. Οι σχέσεις της Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας και της ΕΣΣΔ είχαν περιέλθει σε πλήρη ρήξη, με την ΕΣΣΔ να έχει διακόψει τις σχέσεις της (11/12/1961) και τη ΛΔ της Αλβανίας να αποχωρεί ουσιαστικά από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας στις αρχές του 1962 (επίσημα στις 13/9/1968).
1962 Πεθαίνει ο πρωτεργάτης της ελληνικής μουσικής Μανώλης Καλομοίρης.
1968 Συγκροτείται στη Ρώμη η Ενιαία Συνδικαλιστική Αντιδικτατορική Κίνηση (ΕΣΑΚ). Η ΕΣΑΚ αποτέλεσε τον πόλο συσπείρωσης του ΚΚΕ στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, αφότου το Αντιδικτατορικό Εργατικό Μέτωπο (ΑΕΜ), που είχε συγκροτηθεί τον Αύγουστο του 1967, έγινε μετά τη διάσπαση του Κόμματος (12η Πλατιά Ολομέλεια, 1968) η συνδικαλιστική παράταξη του λεγόμενου «ΚΚΕ εσωτερικού».
1974 Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ καταγγέλλει, με ανακοίνωσή του, τη συμμετοχή της χούντας σε συνωμοσία με σκοπό την ανατροπή του Προέδρου Μακαρίου και την κατάργηση της ανεξαρτησίας της Κύπρου.
1999 Ξεκινά ο βομβαρδισμός του Βελιγραδίου από τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ.
1999 Αρχίζει στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη συνδικάτων και συνδικαλιστών από την Επιτροπή Πρωτοβουλίας για την Ανασυγκρότηση του Συνδικαλιστικού Κινήματος. Η Συνδιάσκεψη αποφάσισε τη συγκρότηση του ΠΑΜΕ, ενώ οι 1.500 περίπου συμμετέχοντες πραγματοποίησαν πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία και τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, διαμαρτυρόμενοι για το ΝΑΤΟικό βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)