’’ΑΛΉΘΕΙΕΣ’’ με ΜΕΓΑΛΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

                                 ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ  

Δεδομένα τα αντιλαϊκά μέτρα ακόμα και χωρίς μνημόνια

Μιλώντας χτες σε εκδήλωση, είπε ότι οι ανατροπές που προωθεί η κυβέρνηση είναι ίδιες με αυτές στα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ και υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ήταν ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης, σε ομιλία που έκανε χτες στο «Deree College» για το χαρακτήρα, τη σκοπιμότητα των αντεργατικών ανατροπών που επιβλήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια και κυρίως για τα χειρότερα που περιμένουν τους εργαζόμενους, αν δεν ανασυνταχθούν για να εμποδίσουν και να ανατρέψουν την κυρίαρχη στρατηγική.

Ο Γ. Βρούτσης είπε στην ομιλία του: «Θέλω να είμαι σαφής και ειλικρινής. Και εάν ακόμη δεν υπήρχε η πίεση των εκπροσώπων των δανειστών, εάν δεν υπήρχαν μνημόνια και υποχρεώσεις, θα έπρεπε μόνοι μας να προχωρήσουμε προς την κατεύθυνση αυτή. Των αλλαγών και μεταρρυθμίσεων σε όλο το φάσμα της οικονομικής, κοινωνικής, αλλά και πολιτικής ζωής του τόπου.

Από εδώ και μπρος, λοιπόν, οφείλουμε να διοχετεύσουμε όλες μας τις δυνάμεις στην ολοκλήρωση αυτών των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Χρειάζεται η ωρίμανση και το "δέσιμο" όσων αλλαγών έχουν ήδη γίνει, η αφομοίωσή τους από την αγορά και την οικονομία, ώστε να καταστούν λειτουργικές και αποτελεσματικές. Με ψυχραιμία, κοινωνική συνεννόηση και αποφασιστικότητα. Και κυρίως χωρίς "πισωγυρίσματα". Γιατί οι μεγάλες ευκαιρίες δεν δίνονται δεύτερη φορά».

Ο υπουργός Εργασίας ομολογεί ότι τα αντεργατικά μέτρα ήταν αναγκαία από τη σκοπιά του κεφαλαίου και γι' αυτό θα έπρεπε να είχαν προχωρήσει νωρίτερα, ανεξάρτητα από την κρίση και τη στάση των δανειστών. Επιπλέον, ο Γ. Βρούτσης απειλεί έμμεσα τους εργαζόμενους να κάτσουν στ' αυγά τους, προειδοποιώντας για τον κίνδυνο «πισωγυρίσματος».

Στο ίδιο πνεύμα είναι και η «ανάλυση» που έκανε στην ομιλία του για την ανεργία. Οπως είπε, «εάν όλες αυτές οι αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που σήμερα πραγματοποιούμε, στην παραγωγή, στην οικονομία, στο κράτος και την απασχόληση, είχαν γίνει εγκαίρως και οργανωμένα, ο αντίκτυπος της κρίσης θα ήταν ηπιότερος. Οι επιπτώσεις θα ήταν πιο διαχειρίσιμες. Και η ανεργία θα ήταν αρκετά μικρότερη».

Ο Γ. Βρούτσης προσπαθεί να ενοχοποιήσει τις κατακτήσεις και τους αγώνες των εργαζομένων για την κρίση και τον τρόπο που τη διαχειρίζεται η κυβέρνηση, σπέρνοντας το φόβο ότι τα δεινά θα συνεχιστούν, αν μεγαλώσει η απαιτητικότητα των εργαζομένων και δε συμβιβαστούν με τους μισθούς πείνας, τις συντάξεις - επιδόματα και τη θεόρατη ανεργία.

Κάνουν ό,τι γίνεται σε όλη την ΕΕ

Λίγο πιο κάτω, ο Γ. Βρούτσης ομολόγησε ότι τα αντεργατικά μέτρα είναι ενιαία στρατηγική στα κράτη - μέλη της ΕΕ, λέγοντας ότι «σε όλες τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες επιχειρούνται παρόμοιες αλλαγές». Εξέφρασε, μάλιστα, το παράπονο ότι εκεί το κίνημα είναι πλήρως ενσωματωμένο, σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου οι αγώνες των εργαζομένων, με τη συμβολή του ΠΑΜΕ, έβαλαν σοβαρά εμπόδια και καθυστέρησαν τα αντιλαϊκά μέτρα.

Οπως λέει αναφερόμενος σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, «έχουμε και εκεί αντιπαραθέσεις, πολλές φορές σκληρές. Ωστόσο, έχουμε και συναινέσεις, έχουμε ανοιχτό και ειλικρινή δημόσιο διάλογο, κλίμα εμπιστοσύνης. Ακόμη και στις πιο δύσκολες αποφάσεις.

Από την άλλη, εδώ στην Ελλάδα, γίνεται δαιμονοποίηση οποιασδήποτε μεταρρύθμισης στους θεσμούς της απασχόλησης, αλλεργικές αντιδράσεις και μόνο στο άκουσμα της λέξης "ευελιξία"». 

Επομένως, νοιάζονται για ένα εργατικό, λαϊκό κίνημα που θα δρα στα μέτρα τους, δηλαδή στα μέτρα της ταξικής συναίνεσης για το αυγάτισμ0α του καπιταλισμού. Εχουν δυσκολία σ' αυτό, γιατί στην Ελλάδα υπάρχει το ΠΑΜΕ, υπάρχει το ΚΚΕ.

Κατά τα άλλα, ο Γ. Βρούτσης απαρίθμησε όλα τα βάρβαρα μέτρα που πέρασε η κυβέρνηση τον τελευταίο χρόνο, κομπάζοντας ότι «μετά και την πρόσφατη ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, η Ελλάδα παρουσιάζει εξαιρετικές επιδόσεις και στην υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Δηλαδή, στις απαραίτητες εκείνες αλλαγές - στη δομή της οικονομίας, στο κράτος, στους θεσμούς - προκειμένου να γίνουμε μια "φυσιολογική" χώρα».

Στάθηκε ιδιαίτερα στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, εκθειάζοντας τη συμφωνία «με το σύνολο των κοινωνικών εταίρων που επέδειξαν ωριμότητα, ενδυναμώνοντας το ρόλο του Ανωτάτου Συμβουλίου Εργασίας (ΑΣΕ)». 

Σύμφωνα με τον Γ. Βρούτση, οι αλλαγές στη νομοθεσία για τις ομαδικές απολύσεις - που θα συνεχιστεί τον επόμενο Οκτώβρη - αποτελούν προσαρμογή στα όσα ισχύουν στην ΕΕ και υπηρετεί την απαίτηση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων να αυξομειώνουν ανεμπόδιστα το προσωπικό τους, ανάλογα με τις ανάγκες της κερδοφορίας τους.

Οπως είπε, «θωρακίσαμε τη διαδικασία, σύμφωνα με τις καλύτερες ευρωπαϊκές πρακτικές. Διασφαλίζοντας τόσο τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να αναδιαρθρώνονται όσο και την προστασία των εργαζομένων.

Και το σημαντικότερο, αποδεσμεύσαμε το ζήτημα της αναδιοργάνωσης των επιχειρήσεων από την "παγίδα" του πολιτικού κόστους που συνεπαγόταν η διοικητική έγκριση του εκάστοτε υπουργού».

Σε άλλο σημείο, ο Γιάννης Βρούτσης προανήγγειλε νέο γύρο ανατροπών και προνομίων σε όφελος του κεφαλαίου, λέγοντας ότι «η δημιουργία ενός νέου ενάρετου κύκλου ανάπτυξης δεν μπορεί παρά να έρθει μέσα από μια δυναμική ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και της επενδυτικής ζήτησης» και το «σπάσιμο του φαύλου κύκλου της χαμηλής ανταγωνιστικότητας». Δηλαδή, παραπέρα μείωση μισθών, συντάξεων και περαιτέρω χτύπημα των ΣΣΕ, εργασιακών σχέσεων κ.λπ.

Χρησιμοποιώντας ορολογία ...ΣΥΡΙΖΑ, ο υπουργός Εργασίας συνέχισε: «Το ζητούμενο είναι η υγιής και εξωστρεφής, έντιμη και δημιουργική επιχειρηματικότητα, τμήμα μιας παγκόσμιας αλυσίδας αξίας και όχι οι κρατικοδίαιτες και παρασιτικές εκδοχές της που κυριάρχησαν στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας μας.

Και αυτή η υγιής επιχειρηματικότητα δεν μπορεί παρά να έχει στον πυρήνα της το σεβασμό στην εργασία. Τη νόμιμη, ποιοτική και αξιοπρεπή εργασία. Αυτή είναι η καθαρή και στέρεη άποψή μας για το ζήτημα του αναπτυξιακού προτύπου και την πραγματική δημιουργία νέων θέσεων εργασίας».

Ο Γ. Βρούτσης, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, διαχωρίζει τους επιχειρηματίες σε «υγιείς» και σε κρατικοδίαιτα «λαμόγια», με στόχο να βγάλει λάδι το κεφάλαιο και την αντιλαϊκή στρατηγική του.

Με τον ίδιο τρόπο, καλλιεργεί αυταπάτες ότι η επιχειρηματικότητα αν είναι «υγιής», μπορεί να συνυπάρχει με τα εργατικά δικαιώματα, να διασφαλίσει τη λαϊκή ευημερία. Τα ίδια επιχειρήματα χρησιμοποιεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, προβάλλοντας το δικό του αναπτυξιακό «μοντέλο».

Τέλος, ο υπουργός Εργασίας δεν παρέλειψε να στείλει μήνυμα ότι η πολιτική σε όφελος των μονοπωλίων θα περάσει «διά πυρός και σιδήρου», κάνοντας λόγο για «υπέρβαση της διάχυτης διστακτικότητας της κοινωνίας, αλλά και των οργανωμένων αντιστάσεων ομάδων που ήθελαν και θέλουν να διαφυλάξουν τα προνόμια και τις προσόδους τους σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας».